MEZMURLAR 22:4-23

⁴Sana güvendiler atalarımız, Sana dayandılar, onları kurtardın.

⁵Sana yakarıp kurtuldular, Sana güvendiler, aldanmadılar.

⁶Ama ben insan değil, toprak kurduyum, İnsanlar beni küçümsüyor, halk hor görüyor.

⁷Beni gören herkes alay ediyor, Sırıtıp baş sallayarak diyorlar ki,

⁸“Sırtını RAB'be dayadı, kurtarsın bakalım onu, Madem onu seviyor, yardım etsin!”

⁹Oysa beni ana rahminden çıkaran, Ana kucağındayken sana güvenmeyi öğreten sensin.

¹⁰Doğuşumdan beri sana teslim edildim, Ana rahminden beri Tanrım sensin.

¹¹Benden uzak durma! Çünkü sıkıntı yanıbaşımda, Yardım edecek kimse yok.

¹²Boğalar kuşatıyor beni, Azgın Başan boğaları sarıyor çevremi.

¹³Kükreyerek avını parçalayan aslanlar gibi Ağızlarını açıyorlar bana.

¹⁴Su gibi dökülüyorum, Bütün kemiklerim oynaklarından çıkıyor; Yüreğim balmumu gibi içimde eriyor.

¹⁵Gücüm çömlek parçası gibi kurudu, Dilim damağıma yapışıyor; Beni ölüm toprağına yatırdın.

¹⁶Köpekler kuşatıyor beni, Kötüler sürüsü çevremi sarıyor, Ellerimi, ayaklarımı deliyorlar.

¹⁷Bütün kemiklerimi sayar oldum, Gözlerini dikmiş, bana bakıyorlar.

¹⁸Giysilerimi aralarında paylaşıyor, Elbisem için kura çekiyorlar.

¹⁹Ama sen, ya RAB, uzak durma; Ey gücüm benim, yardımıma koş!

²⁰Canımı kılıçtan, Biricik hayatımı köpeğin pençesinden kurtar!

²¹Kurtar beni aslanın ağzından, Yaban öküzlerinin boynuzundan. Yanıt ver bana!

²²Adını kardeşlerime duyurayım, Topluluğun ortasında sana övgüler sunayım:

²³Ey sizler, RAB'den korkanlar, O'na övgüler sunun! Ey Yakup soyu, O'nu yüceltin! Ey İsrail soyu, O'na saygı gösterin!