7چشمان ایشان از فربهی بدر‌آمده است و از خیالات دل خود تجاوز می‌کنند.
8استهزا می‌کنند و حرفهای بد می‌زنند و سخنان ظلم آمیز را از جای بلندمی گویند.
9دهان خود را بر آسمانها گذارده‌اند وزبان ایشان در جهان گردش می‌کند.
10پس قوم او بدینجا برمی گردند و آبهای فراوان، بدیشان نوشانیده می‌شود.
11و ایشان می‌گویند: «خدا چگونه بداند و آیا حضرت اعلی علم دارد؟»
12اینک اینان شریر هستند که همیشه مطمئن بوده، در دولتمندی افزوده می‌شوند.
13یقین من دل خود را عبث طاهر ساخته و دستهای خود رابه پاکی شسته‌ام.
14و من تمامی روز مبتلامی شوم و تادیب من هر بامداد حاضر است.
مزامیر 73
مزامیر 73:7-14