مزامیر 71:2-16

²به عدالت خودمرا خلاصی ده و برهان. گوش خود را به من فراگیر و مرا نجات ده.

³برای من صخره سکونت باش تا همه وقت داخل آن شوم. تو به نجات من امر فرموده‌ای، زیرا صخره و قلعه من تو هستی.

⁴خدایا مرا از دست شریر برهان و از کف بدکار وظالم.

⁵زیرا‌ای خداوند یهوه، تو امید من هستی و ازطفولیتم اعتماد من بوده‌ای.

⁶از شکم بر توانداخته شده‌ام. از رحم مادرم ملجای من توبوده‌ای و تسبیح من دائم درباره تو خواهد بود.

⁷بسیاری را آیتی عجیب شده‌ام. لیکن تو ملجای زورآور من هستی.

⁸دهانم از تسبیح تو پر است واز کبریایی تو تمامی روز.

⁹در زمان پیری مرا دور مینداز چون قوتم زایل شود مرا ترک منما.

¹⁰زیرا دشمنانم بر من حرف می‌زنند و مترصدان جانم با یکدیگرمشورت می‌کنند

¹¹و می‌گویند: «خدا او را ترک کرده است. پس او را تعاقب کرده، بگیرید، زیرا که رهاننده‌ای نیست.»

¹²‌ای خدا از من دور مشو. خدایا به اعانت من تعجیل نما.

¹³خصمان جانم خجل و فانی شوند.

¹⁴و اما من دائم امیدوارخواهم بود و بر همه تسبیح تو خواهم افزود.

¹⁵زبانم عدالت تو را بیان خواهد کرد و نجاتت راتمامی روز. زیرا که حد شماره آن را نمی دانم.

¹⁶در توانایی خداوند یهوه خواهم آمد. و ازعدالت تو و بس خبر خواهم داد.