مزامیر 69:20-35

²⁰عار، دل مراشکسته است و به شدت بیمار شده‌ام. انتظارمشفقی کشیدم، ولی نبود و برای تسلی دهندگان، اما نیافتم.

²¹مرا برای خوراک زردآب دادند وچون تشنه بودم مرا سرکه نوشانیدند.

²²پس مائده ایشان پیش روی ایشان تله باد و چون مطمئن هستند دامی باشد.

²³چشمان ایشان تارگردد تا نبینند. و کمرهای ایشان را دائم لرزان گردان.

²⁴خشم خود را بر ایشان بریز و سورت غضب تو ایشان را دریابد.

²⁵خانه های ایشان مخروبه گردد و در خیمه های ایشان هیچ‌کس ساکن نشود.

²⁶زیرا برکسی‌که تو زده‌ای جفامی کنند و دردهای کوفتگان تو را اعلان می نمایند.

²⁷گناه بر گناه ایشان مزید کن و درعدالت تو داخل نشوند.

²⁸از دفتر حیات محوشوند و با صالحین مرقوم نگردند.

²⁹و اما من، مسکین و دردمند هستم. پس‌ای خدا، نجات تو مرا سرافراز سازد.

³⁰و نام خدا رابا سرود تسبیح خواهم خواند و او را با حمدتعظیم خواهم نمود.

³¹و این پسندیده خداخواهد بود، زیاده از گاو و گوساله‌ای که شاخها وسمها دارد.

³²حلیمان این را دیده، شادمان شوند، و‌ای طالبان خدا دل شما زنده گردد،

³³زیرا خداوند فقیران را مستجاب می‌کند واسیران خود را حقیر نمی شمارد.

³⁴آسمان وزمین او را تسبیح بخوانند. آبها نیز و آنچه در آنهامی جنبد.

³⁵زیرا خدا صهیون را نجات خواهدداد و شهرهای یهودا را بنا خواهد نمود تا در آنجاسکونت نمایند و آن را متصرف گردند.