مزامیر 69:1-33

¹برای سالار مغنیان بر سوسنها. مزمور داود خدایا مرا نجات ده! زیرا آبها به‌جان من درآمده است.

²در خلاب ژرف فرورفته‌ام، جایی که نتوان ایستاد. به آبهای عمیق درآمده‌ام و سیل مرا می‌پوشاند.

³از فریاد خودخسته شده‌ام و گلوی من سوخته و چشمانم ازانتظار خدا تار گردیده است.

⁴آنانی که بی‌سبب ازمن نفرت دارند، از مویهای سرم زیاده‌اند ودشمنان ناحق من که قصد هلاکت من دارندزورآورند. پس آنچه نگرفته بودم، رد کردم.

⁵‌ای خدا، تو حماقت مرا می‌دانی و گناهانم از تومخفی نیست.

⁶‌ای خداوند یهوه صبایوت، منتظرین تو به‌سبب من خجل نشوند. ای خدای اسرائیل، طالبان تو به‌سبب من رسوا نگردند.

⁷زیرا به‌خاطر تو متحمل عار گردیده‌ام ورسوایی روی من، مرا پوشیده است.

⁸نزدبرادرانم اجنبی شده‌ام و نزد پسران مادر خودغریب.

⁹زیرا غیرت خانه تو مرا خورده است وملامت های ملامت کنندگان تو بر من طاری گردیده.

¹⁰روزه داشته، جان خود را مثل اشک ریخته‌ام. و این برای من عار گردیده است.

¹¹پلاس را لباس خود ساخته‌ام و نزد ایشان ضرب‌المثل گردیده‌ام.

¹²دروازه نشینان درباره من حرف می‌زنند و سرود می‌گساران گشته‌ام.

¹³و اما من، ای خداوند دعای خود را در وقت اجابت نزد تو می‌کنم. ای خدا در کثرت رحمانیت خود و راستی نجات خود مرا مستجاب فرما.

¹⁴مرا از خلاب خلاصی ده تا غرق نشوم و ازنفرت کنندگانم و از ژرفیهای آب رستگار شوم.

¹⁵مگذار که سیلان آب مرا بپوشاند و ژرفی مراببلعد و هاویه دهان خود را بر من ببندد.

¹⁶‌ای خداوند مرا مستجاب فرما زیرا رحمت تونیکوست. به کثرت رحمانیتت بر من توجه نما.

¹⁷و روی خود را از بنده ات مپوشان زیرا در تنگی هستم مرا بزودی مستجاب فرما.

¹⁸به‌جانم نزدیک شده، آن را رستگار ساز. به‌سبب دشمنانم مرا فدیه ده.

¹⁹تو عار و خجالت و رسوایی مرا می‌دانی وجمیع خصمانم پیش نظر تواند.

²⁰عار، دل مراشکسته است و به شدت بیمار شده‌ام. انتظارمشفقی کشیدم، ولی نبود و برای تسلی دهندگان، اما نیافتم.

²¹مرا برای خوراک زردآب دادند وچون تشنه بودم مرا سرکه نوشانیدند.

²²پس مائده ایشان پیش روی ایشان تله باد و چون مطمئن هستند دامی باشد.

²³چشمان ایشان تارگردد تا نبینند. و کمرهای ایشان را دائم لرزان گردان.

²⁴خشم خود را بر ایشان بریز و سورت غضب تو ایشان را دریابد.

²⁵خانه های ایشان مخروبه گردد و در خیمه های ایشان هیچ‌کس ساکن نشود.

²⁶زیرا برکسی‌که تو زده‌ای جفامی کنند و دردهای کوفتگان تو را اعلان می نمایند.

²⁷گناه بر گناه ایشان مزید کن و درعدالت تو داخل نشوند.

²⁸از دفتر حیات محوشوند و با صالحین مرقوم نگردند.

²⁹و اما من، مسکین و دردمند هستم. پس‌ای خدا، نجات تو مرا سرافراز سازد.

³⁰و نام خدا رابا سرود تسبیح خواهم خواند و او را با حمدتعظیم خواهم نمود.

³¹و این پسندیده خداخواهد بود، زیاده از گاو و گوساله‌ای که شاخها وسمها دارد.

³²حلیمان این را دیده، شادمان شوند، و‌ای طالبان خدا دل شما زنده گردد،

³³زیرا خداوند فقیران را مستجاب می‌کند واسیران خود را حقیر نمی شمارد.