مزامیر 68:12-17

¹²ملوک لشکرها فرار کرده، منهزم می‌شوند. و زنی که در خانه مانده است، غارت را تقسیم می‌کند.

¹³اگرچه در آغلهاخوابیده بودید، لیکن مثل بالهای فاخته شده ایدکه به نقره پوشیده است و پرهایش به طلای سرخ.

¹⁴چون قادر مطلق پادشاهان را در آن پراکنده ساخت، مثل برف بر صلمون درخشان گردید.

¹⁵کوه خدا، کوه باشان است، کوهی با قله های افراشته کوه باشان است.

¹⁶‌ای کوههای باقله های افراشته، چرا نگرانید؟ بر این کوهی که خدا برای مسکن خود برگزیده است هر آینه خداوند در آن تا به ابد ساکن خواهد بود.

¹⁷ارابه های خدا کرورها و هزارهاست. خداونددر میان آنهاست و سینا در قدس است.