مزامیر 121:1-3

¹سرود درجات چشمان خود را به سوی کوههابرمی افرازم، که از آنجا اعانت من می‌آید. *ترجمه درست این آیه اینست: «چشمان خودرا بسوی کوهها برمی افرازم. اعانت من از کجا می‌آید؟»

²اعانت من از جانب خداوند است، که آسمان و زمین را آفرید.

³او نخواهد گذاشت که پای تو لغزش خورد. او که حافظ توست نخواهدخوابید.