مزامیر 119:50-153 - ترجمه قدیم

⁵⁰این در مصیبتم تسلی من است زیرا قول تو مرا زنده ساخت.

⁵¹متکبران مرا بسیار استهزا کردند، لیکن ازشریعت تو رو نگردانیدم.

⁵²‌ای خداوندداوریهای تو را از قدیم به یاد آوردم و خویشتن راتسلی دادم.

⁵³حدت خشم مرا در‌گرفته است، به‌سبب شریرانی که شریعت تو را ترک کرده‌اند.

⁵⁴فرایض تو سرودهای من گردید، در خانه غربت من.

⁵⁵‌ای خداوند نام تو را در شب به یادآوردم و شریعت تو را نگاه داشتم.

⁵⁶این بهره من گردید، زیرا که وصایای تو را نگاه داشتم.

⁵⁷خداوند نصیب من است. گفتم که کلام تو رانگاه خواهم داشت.

⁵⁸رضامندی تو را به تمامی دل خود طلبیدم. به حسب کلام خود بر من رحم فرما.

⁵⁹در راههای خود تفکر کردم و پایهای خود را به شهادات تو مایل ساختم.

⁶⁰شتابیدم ودرنگ نکردم تا اوامر تو را نگاه دارم.

⁶¹ریسمانهای شریران مرا احاطه کرد، لیکن شریعت تو را فراموش نکردم.

⁶²در نصف شب برخاستم تا تو را حمد گویم برای داوریهای عدالت تو.

⁶³من همه ترسندگانت را رفیق هستم، و آنانی را که وصایای تو را نگاه می‌دارند.

⁶⁴‌ای خداوند زمین از رحمت تو پر است. فرایض خودرا به من بیاموز.

⁶⁵با بنده خود احسان نمودی، ای خداوندموافق کلام خویش.

⁶⁶خردمندی نیکو و معرفت را به من بیاموز زیرا که به اوامر تو ایمان آوردم.

⁶⁷قبل از آنکه مصیبت را ببینم من گمراه شدم لیکن الان کلام تو را نگاه داشتم.

⁶⁸تو نیکو هستی و نیکویی می‌کنی. فرایض خود را به من بیاموز.

⁶⁹متکبران بر من دروغ بستند. و اما من به تمامی دل وصایای تو را نگاه داشتم.

⁷⁰دل ایشان مثل پیه فربه است. و اما من در شریعت تو تلذذمی یابم.

⁷¹مرا نیکو است که مصیبت را دیدم، تافرایض تو را بیاموزم.

⁷²شریعت دهان تو برای من بهتر است از هزاران طلا و نقره.

⁷³دستهای تو مرا ساخته و آفریده است. مرافهیم گردان تا اوامر تو را بیاموزم.

⁷⁴ترسندگان توچون مرا بینند شادمان گردند زیرا به کلام توامیدوار هستم.

⁷⁵‌ای خداوند دانسته‌ام که داوریهای تو عدل است، و بر‌حق مرا مصیبت داده‌ای.

⁷⁶پس رحمت تو برای تسلی من بشود، موافق کلام تو با بنده خویش.

⁷⁷رحمت های توبه من برسد تا زنده شوم زیرا که شریعت تو تلذذمن است.

⁷⁸متکبران خجل شوند زیرا به دروغ مرا اذیت رسانیدند. و اما من در وصایای تو تفکرمی کنم.

⁷⁹ترسندگان تو به من رجوع کنند و آنانی که شهادات تو را می‌دانند.

⁸⁰دل من در فرایض تو کامل شود، تا خجل نشوم.

⁸¹جان من برای نجات تو کاهیده می‌شود. لیکن به کلام تو امیدوار هستم.

⁸²چشمان من برای کلام تو تار گردیده است و می‌گویم کی مراتسلی خواهی داد.

⁸³زیرا که مثل مشک در دودگردیده‌ام. لیکن فرایض تو را فراموش نکرده‌ام.

⁸⁴چند است روزهای بنده تو؟ و کی بر جفاکنندگانم داوری خواهی نمود؟

⁸⁵متکبران برای من حفره‌ها زدند زیرا که موافق شریعت تونیستند.

⁸⁶تمامی اوامر تو امین است. بر من ناحق جفا کردند. پس مرا امداد فرما.

⁸⁷نزدیک بود که مرا از زمین نابود سازند. اما من وصایای تو را ترک نکردم.

⁸⁸به حسب رحمت خود مرا زنده ساز تاشهادات دهان تو را نگاه دارم.

⁸⁹‌ای خداوند کلام تو تا ابدالاباد در آسمانهاپایدار است.

⁹⁰امانت تو نسلا بعد نسل است. زمین را آفریده‌ای و پایدار می‌ماند.

⁹¹برای داوریهای تو تا امروز ایستاده‌اند زیرا که همه بنده تو هستند.

⁹²اگر شریعت تو تلذذ من نمی بود، هرآینه در مذلت خود هلاک می‌شدم.

⁹³وصایای تو را تا به ابد فراموش نخواهم کردزیرا به آنها مرا زنده ساخته‌ای.

⁹⁴من از آن توهستم مرا نجات ده زیرا که وصایای تو را طلبیدم.

⁹⁵شریران برای من انتظار کشیدند تا مرا هلاک کنند. لیکن در شهادات تو تامل می‌کنم.

⁹⁶برای هر کمالی انتهایی دیدم، لیکن حکم تو بی‌نهایت وسیع است.

⁹⁷شریعت تو را چقدر دوست می‌دارم.

⁹⁸اوامر تو مرا ازدشمنانم حکیم تر ساخته است زیرا که همیشه نزد من می‌باشد.

⁹⁹از جمیع معلمان خود فهیم ترشدم زیرا که شهادات تو تفکر من است.

¹⁰⁰ازمشایخ خردمندتر شدم زیرا که وصایای تو رانگاه داشتم.

¹⁰¹پایهای خود را از هر راه بد نگاه داشتم تا آن که کلام تو را حفظ کنم.

¹⁰²ازداوریهای تو رو برنگردانیدم، زیرا که تو مرا تعلیم دادی.

¹⁰³کلام تو به مذاق من چه شیرین است وبه دهانم از عسل شیرین تر.

¹⁰⁴از وصایای توفطانت را تحصیل کردم. بنابراین هر راه دروغ رامکروه می‌دارم.

¹⁰⁵کلام تو برای پایهای من چراغ، و برای راههای من نور است.

¹⁰⁶قسم خوردم و آن راوفا خواهم نمود که داوریهای عدالت تو را نگاه خواهم داشت.

¹⁰⁷بسیار ذلیل شده‌ام. ای خداوند، موافق کلام خود مرا زنده ساز!

¹⁰⁸‌ای خداوند هدایای تبرعی دهان مرا منظور فرما وداوریهای خود را به من بیاموز.

¹⁰⁹جان من همیشه در کف من است، لیکن شریعت تو رافراموش نمی کنم.

¹¹⁰شریران برای من دام گذاشته‌اند، اما از وصایای تو گمراه نشدم.

¹¹¹شهادات تو را تا به ابد میراث خود ساخته‌ام زیرا که آنها شادمانی دل من است.

¹¹²دل خود رابرای بجا آوردن فرایض تو مایل ساختم، تاابدالاباد و تا نهایت.

¹¹³مردمان دو رو را مکروه داشته‌ام، لیکن شریعت تو را دوست می‌دارم.

¹¹⁴ستر و سپر من تو هستی. به کلام تو انتظار می‌کشم.

¹¹⁵‌ای بدکاران، از من دور شوید! و اوامر خدای خویش را نگاه خواهم داشت.

¹¹⁶مرا به حسب کلام خود تایید کن تا زنده شوم و از امید خود خجل نگردم.

¹¹⁷مرا تقویت کن تا رستگار گردم و برفرایض تو دائم نظر نمایم.

¹¹⁸همه کسانی را که از فرایض تو گمراه شده‌اند، حقیر شمرده‌ای زیراکه مکر ایشان دروغ است.

¹¹⁹جمیع شریران زمین را مثل درد هلاک می‌کنی. بنابراین شهادات تو را دوست می‌دارم.

¹²⁰موی بدن من از خوف تو برخاسته است و از داوریهای تو ترسیدم.

¹²¹داد و عدالت را به‌جا آوردم. مرا به ظلم کنندگانم تسلیم منما.

¹²²برای سعادت بنده خود ضامن شو تا متکبران بر من ظلم نکنند.

¹²³چشمانم برای نجات تو تار شده است و برای کلام عدالت تو.

¹²⁴با بنده خویش موافق رحمانیتت عمل نما و فرایض خود را به من بیاموز.

¹²⁵من بنده تو هستم. مرا فهیم گردان تاشهادات تو را دانسته باشم.

¹²⁶وقت است که خداوند عمل کند زیرا که شریعت تو را باطل نموده‌اند.

¹²⁷بنابراین، اوامر تو را دوست می‌دارم، زیادتر از طلا و زر خالص.

¹²⁸بنابراین، همه وصایای تو را در هر چیز راست می‌دانم، وهر راه دروغ را مکروه می‌دارم.

¹²⁹شهادات تو عجیب است. ازین سبب جان من آنها را نگاه می‌دارد.

¹³⁰کشف کلام تو نورمی بخشد و ساده دلان را فهیم می‌گرداند.

¹³¹دهان خود را نیکو باز کرده، نفس زدم زیرا که مشتاق وصایای تو بودم.

¹³²بر من نظر کن و کرم فرما، برحسب عادت تو به آنانی که نام تو رادوست می‌دارند.

¹³³قدم های مرا در کلام خودت پایدار ساز، تا هیچ بدی بر من تسلط نیابد.

¹³⁴مرا از ظلم انسان خلاصی ده، تا وصایای تورا نگاه دارم.

¹³⁵روی خود را بر بنده خود روشن ساز، و فرایض خود را به من بیاموز.

¹³⁶نهرهای آب از چشمانم جاری است زیرا که شریعت تو رانگاه نمی دارند.

¹³⁷‌ای خداوند تو عادل هستی و داوریهای تو راست است.

¹³⁸شهادات خود را به راستی امر فرمودی و به امانت الی نهایت.

¹³⁹غیرت من مرا هلاک کرده است زیرا که دشمنان من کلام تورا فراموش کرده‌اند.

¹⁴⁰کلام تو بی‌نهایت مصفی است و بنده تو آن را دوست می‌دارد.

¹⁴¹من کوچک و حقیر هستم، اما وصایای تو را فراموش نکردم.

¹⁴²عدالت تو عدل است تا ابدالاباد وشریعت تو راست است.

¹⁴³تنگی و ضیق مرا درگرفته است، اما اوامر تو تلذذ من است.

¹⁴⁴شهادات تو عادل است تا ابدالاباد. مرا فهیم گردان تا زنده شوم.

¹⁴⁵به تمامی دل خوانده‌ام. ای خداوند مراجواب ده تا فرایض تو را نگاه دارم!

¹⁴⁶تو راخوانده‌ام، پس مرا نجات ده. و شهادات تو را نگاه خواهم داشت.

¹⁴⁷بر طلوع فجر سبقت جسته، استغاثه کردم، و کلام تو را انتظار کشیدم.

¹⁴⁸چشمانم بر پاسهای شب سبقت جست، تا درکلام تو تفکر بنمایم.

¹⁴⁹به حسب رحمت خود آواز مرا بشنو. ای خداوند موافق داوریهای خودمرا زنده ساز.

¹⁵⁰آنانی که در‌پی خباثت می‌روند، نزدیک می‌آیند، و از شریعت تو دورمی باشند.

¹⁵¹‌ای خداوند تو نزدیک هستی وجمیع اوامر تو راست است.

¹⁵²شهادات تو را اززمان پیش دانسته‌ام که آنها را بنیان کرده‌ای تاابدالاباد.

¹⁵³بر مذلت من نظر کن و مرا خلاصی ده زیراکه شریعت تو را فراموش نکرده‌ام.