مزامیر 119:48-108 - ترجمه قدیم

⁴⁸و دستهای خود را به اوامر تو که دوست می‌دارم بر خواهم افراشت و در فرایض تو تفکر خواهم نمود.

⁴⁹کلام خود را با بنده خویش به یاد آور که مرا بر آن امیدوار گردانیدی.

⁵⁰این در مصیبتم تسلی من است زیرا قول تو مرا زنده ساخت.

⁵¹متکبران مرا بسیار استهزا کردند، لیکن ازشریعت تو رو نگردانیدم.

⁵²‌ای خداوندداوریهای تو را از قدیم به یاد آوردم و خویشتن راتسلی دادم.

⁵³حدت خشم مرا در‌گرفته است، به‌سبب شریرانی که شریعت تو را ترک کرده‌اند.

⁵⁴فرایض تو سرودهای من گردید، در خانه غربت من.

⁵⁵‌ای خداوند نام تو را در شب به یادآوردم و شریعت تو را نگاه داشتم.

⁵⁶این بهره من گردید، زیرا که وصایای تو را نگاه داشتم.

⁵⁷خداوند نصیب من است. گفتم که کلام تو رانگاه خواهم داشت.

⁵⁸رضامندی تو را به تمامی دل خود طلبیدم. به حسب کلام خود بر من رحم فرما.

⁵⁹در راههای خود تفکر کردم و پایهای خود را به شهادات تو مایل ساختم.

⁶⁰شتابیدم ودرنگ نکردم تا اوامر تو را نگاه دارم.

⁶¹ریسمانهای شریران مرا احاطه کرد، لیکن شریعت تو را فراموش نکردم.

⁶²در نصف شب برخاستم تا تو را حمد گویم برای داوریهای عدالت تو.

⁶³من همه ترسندگانت را رفیق هستم، و آنانی را که وصایای تو را نگاه می‌دارند.

⁶⁴‌ای خداوند زمین از رحمت تو پر است. فرایض خودرا به من بیاموز.

⁶⁵با بنده خود احسان نمودی، ای خداوندموافق کلام خویش.

⁶⁶خردمندی نیکو و معرفت را به من بیاموز زیرا که به اوامر تو ایمان آوردم.

⁶⁷قبل از آنکه مصیبت را ببینم من گمراه شدم لیکن الان کلام تو را نگاه داشتم.

⁶⁸تو نیکو هستی و نیکویی می‌کنی. فرایض خود را به من بیاموز.

⁶⁹متکبران بر من دروغ بستند. و اما من به تمامی دل وصایای تو را نگاه داشتم.

⁷⁰دل ایشان مثل پیه فربه است. و اما من در شریعت تو تلذذمی یابم.

⁷¹مرا نیکو است که مصیبت را دیدم، تافرایض تو را بیاموزم.

⁷²شریعت دهان تو برای من بهتر است از هزاران طلا و نقره.

⁷³دستهای تو مرا ساخته و آفریده است. مرافهیم گردان تا اوامر تو را بیاموزم.

⁷⁴ترسندگان توچون مرا بینند شادمان گردند زیرا به کلام توامیدوار هستم.

⁷⁵‌ای خداوند دانسته‌ام که داوریهای تو عدل است، و بر‌حق مرا مصیبت داده‌ای.

⁷⁶پس رحمت تو برای تسلی من بشود، موافق کلام تو با بنده خویش.

⁷⁷رحمت های توبه من برسد تا زنده شوم زیرا که شریعت تو تلذذمن است.

⁷⁸متکبران خجل شوند زیرا به دروغ مرا اذیت رسانیدند. و اما من در وصایای تو تفکرمی کنم.

⁷⁹ترسندگان تو به من رجوع کنند و آنانی که شهادات تو را می‌دانند.

⁸⁰دل من در فرایض تو کامل شود، تا خجل نشوم.

⁸¹جان من برای نجات تو کاهیده می‌شود. لیکن به کلام تو امیدوار هستم.

⁸²چشمان من برای کلام تو تار گردیده است و می‌گویم کی مراتسلی خواهی داد.

⁸³زیرا که مثل مشک در دودگردیده‌ام. لیکن فرایض تو را فراموش نکرده‌ام.

⁸⁴چند است روزهای بنده تو؟ و کی بر جفاکنندگانم داوری خواهی نمود؟

⁸⁵متکبران برای من حفره‌ها زدند زیرا که موافق شریعت تونیستند.

⁸⁶تمامی اوامر تو امین است. بر من ناحق جفا کردند. پس مرا امداد فرما.

⁸⁷نزدیک بود که مرا از زمین نابود سازند. اما من وصایای تو را ترک نکردم.

⁸⁸به حسب رحمت خود مرا زنده ساز تاشهادات دهان تو را نگاه دارم.

⁸⁹‌ای خداوند کلام تو تا ابدالاباد در آسمانهاپایدار است.

⁹⁰امانت تو نسلا بعد نسل است. زمین را آفریده‌ای و پایدار می‌ماند.

⁹¹برای داوریهای تو تا امروز ایستاده‌اند زیرا که همه بنده تو هستند.

⁹²اگر شریعت تو تلذذ من نمی بود، هرآینه در مذلت خود هلاک می‌شدم.

⁹³وصایای تو را تا به ابد فراموش نخواهم کردزیرا به آنها مرا زنده ساخته‌ای.

⁹⁴من از آن توهستم مرا نجات ده زیرا که وصایای تو را طلبیدم.

⁹⁵شریران برای من انتظار کشیدند تا مرا هلاک کنند. لیکن در شهادات تو تامل می‌کنم.

⁹⁶برای هر کمالی انتهایی دیدم، لیکن حکم تو بی‌نهایت وسیع است.

⁹⁷شریعت تو را چقدر دوست می‌دارم.

⁹⁸اوامر تو مرا ازدشمنانم حکیم تر ساخته است زیرا که همیشه نزد من می‌باشد.

⁹⁹از جمیع معلمان خود فهیم ترشدم زیرا که شهادات تو تفکر من است.

¹⁰⁰ازمشایخ خردمندتر شدم زیرا که وصایای تو رانگاه داشتم.

¹⁰¹پایهای خود را از هر راه بد نگاه داشتم تا آن که کلام تو را حفظ کنم.

¹⁰²ازداوریهای تو رو برنگردانیدم، زیرا که تو مرا تعلیم دادی.

¹⁰³کلام تو به مذاق من چه شیرین است وبه دهانم از عسل شیرین تر.

¹⁰⁴از وصایای توفطانت را تحصیل کردم. بنابراین هر راه دروغ رامکروه می‌دارم.

¹⁰⁵کلام تو برای پایهای من چراغ، و برای راههای من نور است.

¹⁰⁶قسم خوردم و آن راوفا خواهم نمود که داوریهای عدالت تو را نگاه خواهم داشت.

¹⁰⁷بسیار ذلیل شده‌ام. ای خداوند، موافق کلام خود مرا زنده ساز!

¹⁰⁸‌ای خداوند هدایای تبرعی دهان مرا منظور فرما وداوریهای خود را به من بیاموز.