40هان به وصایای تو اشتیاق دارم. به حسب عدالت خود مرا زنده ساز.
41ای خداوند رحمهای تو به من برسد ونجات تو به حسب کلام تو.
42تا بتوانم ملامت کننده خود را جواب دهم زیرا بر کلام تو توکل دارم.
43و کلام راستی را از دهانم بالکل مگیرزیرا که به داوریهای تو امیدوارم
44و شریعت تورا دائم نگاه خواهم داشت تا ابدالاباد.
45و به آزادی راه خواهم رفت زیرا که وصایای تو را طلبیده‌ام.
46و در شهادات تو به حضور پادشاهان سخن خواهم گفت و خجل نخواهم شد.
47و ازوصایای تو تلذذ خواهم یافت که آنها را دوست می‌دارم.
48و دستهای خود را به اوامر تو که دوست می‌دارم بر خواهم افراشت و در فرایض تو تفکر خواهم نمود.
49کلام خود را با بنده خویش به یاد آور که مرا بر آن امیدوار گردانیدی.
50این در مصیبتم تسلی من است زیرا قول تو مرا زنده ساخت.
مزامیر 119
مزامیر 119:40-50