108ای خداوند هدایای تبرعی دهان مرا منظور فرما وداوریهای خود را به من بیاموز.
109جان من همیشه در کف من است، لیکن شریعت تو رافراموش نمی کنم.
110شریران برای من دام گذاشته‌اند، اما از وصایای تو گمراه نشدم.
111شهادات تو را تا به ابد میراث خود ساخته‌ام زیرا که آنها شادمانی دل من است.
112دل خود رابرای بجا آوردن فرایض تو مایل ساختم، تاابدالاباد و تا نهایت.
113مردمان دو رو را مکروه داشته‌ام، لیکن شریعت تو را دوست می‌دارم.
114ستر و سپر من تو هستی. به کلام تو انتظار می‌کشم.
115ای بدکاران، از من دور شوید! و اوامر خدای خویش را نگاه خواهم داشت.
116مرا به حسب کلام خود تایید کن تا زنده شوم و از امید خود خجل نگردم.
مزامیر 119
مزامیر 119:108-116