102ازداوریهای تو رو برنگردانیدم، زیرا که تو مرا تعلیم دادی.
103کلام تو به مذاق من چه شیرین است وبه دهانم از عسل شیرین تر.
104از وصایای توفطانت را تحصیل کردم. بنابراین هر راه دروغ رامکروه می‌دارم.
105کلام تو برای پایهای من چراغ، و برای راههای من نور است.
106قسم خوردم و آن راوفا خواهم نمود که داوریهای عدالت تو را نگاه خواهم داشت.
107بسیار ذلیل شده‌ام. ای خداوند، موافق کلام خود مرا زنده ساز!
108ای خداوند هدایای تبرعی دهان مرا منظور فرما وداوریهای خود را به من بیاموز.
109جان من همیشه در کف من است، لیکن شریعت تو رافراموش نمی کنم.
110شریران برای من دام گذاشته‌اند، اما از وصایای تو گمراه نشدم.
111شهادات تو را تا به ابد میراث خود ساخته‌ام زیرا که آنها شادمانی دل من است.
112دل خود رابرای بجا آوردن فرایض تو مایل ساختم، تاابدالاباد و تا نهایت.
113مردمان دو رو را مکروه داشته‌ام، لیکن شریعت تو را دوست می‌دارم.
114ستر و سپر من تو هستی. به کلام تو انتظار می‌کشم.
115ای بدکاران، از من دور شوید! و اوامر خدای خویش را نگاه خواهم داشت.
116مرا به حسب کلام خود تایید کن تا زنده شوم و از امید خود خجل نگردم.
117مرا تقویت کن تا رستگار گردم و برفرایض تو دائم نظر نمایم.
118همه کسانی را که از فرایض تو گمراه شده‌اند، حقیر شمرده‌ای زیراکه مکر ایشان دروغ است.
119جمیع شریران زمین را مثل درد هلاک می‌کنی. بنابراین شهادات تو را دوست می‌دارم.
120موی بدن من از خوف تو برخاسته است و از داوریهای تو ترسیدم.
مزامیر 119
مزامیر 119:102-120