8استهزاکننده را تنبیه منما مبادا از تونفرت کند، اما مرد حکیم را تنبیه نما که تو رادوست خواهد داشت.
9مرد حکیم را پند ده که زیاده حکیم خواهد شد. مرد عادل را تعلیم ده که علمش خواهد افزود.
10ابتدای حکمت ترس خداوند است، و معرفت قدوس فطانت میباشد.
11زیرا که به واسطه من روزهای تو کثیر خواهدشد، و سالهای عمر از برایت زیاده خواهدگردید.
12اگر حکیم هستی، برای خویشتن حکیم هستی. و اگر استهزا نمایی به تنهایی متحمل آن خواهی بود.
13زن احمق یاوهگو است، جاهل است و هیچ نمی داند،
14و نزد در خانه خود مینشیند، درمکانهای بلند شهر بر کرسی،
15تا راه روندگان رابخواند، و آنانی را که به راههای خود براستی میروند.
16هرکه جاهل باشد به اینجا برگردد، وبه ناقص العقل میگوید: