11زیرا که حکمت از لعلها بهتر است، و جمیع نفایس را به او برابر نتوان کرد.
12من حکمتم و در زیرکی سکونت دارم، و معرفت تدبیر را یافتهام.
13ترس خداوند، مکروه داشتن بدی است. غرور و تکبر وراه بد و دهان دروغگو را مکروه میدارم.
14مشورت و حکمت کامل از آن من است. من فهم هستم و قوت از آن من است.
15به من پادشاهان سلطنت میکنند، و داوران به عدالت فتوا میدهند.
16به من سروران حکمرانی مینمایند و شریفان و جمیع داوران جهان.
17من دوست میدارم آنانی را که مرا دوست میدارند. وهرکه مرا به جد و جهد بطلبد مرا خواهد یافت.
18دولت و جلال با من است. توانگری جاودانی وعدالت.
19ثمره من از طلا و زر ناب بهتر است، وحاصل من از نقره خالص.
20در طریق عدالت میخرامم، در میان راههای انصاف،
21تا مال حقیقی را نصیب محبان خود گردانم، وخزینه های ایشان را مملو سازم.
22خداوند مرا مبداء طریق خود داشت، قبل از اعمال خویش از ازل.
23من از ازل برقرار بودم، از ابتدا پیش از بودن جهان.
24هنگامی که لجه هانبود من مولود شدم، وقتی که چشمه های پر ازآب وجود نداشت.
25قبل از آنگاه کوهها برپاشود، پیش از تلها مولود گردیدم.