8لقمهای را که خوردهای قی خواهی کرد، وسخنان شیرین خود را بر باد خواهی داد.
9به گوش احمق سخن مگو، زیرا حکمت کلامت را خوار خواهد شمرد.
10حد قدیم را منتقل مساز، و به مزرعه یتیمان داخل مشو،
11زیرا که ولی ایشان زورآور است، و با تو دردعوی ایشان مقاومت خواهد کرد.
12دل خود را به ادب مایل گردان، و گوش خود را به کلام معرفت.
13از طفل خود تادیب را باز مدار که اگر او رابا چوب بزنی نخواهد مرد،
14پس او را با چوب بزن، و جان او را از هاویه نجات خواهی داد.
15ای پسر من اگر دل تو حکیم باشد، دل من (بلی دل ) من شادمان خواهد شد.
16و گرده هایم وجد خواهد نمود، هنگامی که لبهای تو به راستی متکلم شود.