2دولتمند و فقیر با هم ملاقات میکنند، آفریننده هر دوی ایشان خداوند است.
3مرد زیرک، بلا را میبیند و خویشتن رامخفی میسازد و جاهلان میگذرند و در عقوبت گرفتار میشوند.
4جزای تواضع و خداترسی، دولت و جلال وحیاتاست.
5خارها و دامها در راه کجروان است، اما هرکه جان خود را نگاه دارد از آنها دور میشود.
6طفل را در راهی که باید برود تربیت نما، وچون پیر هم شود از آن انحراف نخواهد ورزید.
7توانگر بر فقیر تسلط دارد، و مدیون غلام طلب کار میباشد.
8هرکه ظلم بکارد بلا خواهد دروید، وعصای غضبش زایل خواهد شد.
9شخصی که نظر او باز باشد مبارک خواهدبود، زیرا که از نان خود به فقرا میدهد.
10استهزاکننده را دور نما و نزاع رفع خواهدشد، و مجادله و خجالت ساکت خواهد گردید.
11هرکه طهارت دل را دوست دارد، و لبهای ظریف دارد پادشاه دوست او میباشد.
12چشمان خداوند معرفت را نگاه میدارد وسخنان خیانتکاران را باطل میسازد.
13مرد کاهل میگوید شیر بیرون است، و درکوچهها کشته میشوم.
14دهان زنان بیگانه چاه عمیق است، و هرکه مغضوب خداوند باشد در آن خواهد افتاد.
15حماقت در دل طفل بسته شده است، اماچوب تادیب آن را از او دور خواهد کرد.
16هرکه بر فقیر برای فایده خویش ظلم نماید، و هرکه به دولتمندان ببخشد البته محتاج خواهد شد.
17گوش خود را فرا داشته، کلام حکما رابشنو، و دل خود را به تعلیم من مایل گردان،
18زیرا پسندیده است که آنها را در دل خودنگاه داری، و بر لبهایت جمیع ثابت ماند،
19تا اعتماد تو بر خداوند باشد. امروز تو راتعلیم دادم،