Пәнд-несиһәтләр 20:5-14

⁵Кишиниң көңлидики ой-нийәтлири чоңқур суға охшаштур; Йорутулған адәм уларни тартип алалайду.  

⁶Өзини садиқ дәйдиғанлар көптур; Бирақ ишәшлик бир адәмни ким тапалисун?

⁷Һәққаний адәм диянәтлик йолда маңар; Униң пәрсәндлиригә бәхит-бәрикәт қалдурулар!

⁸Падишаһ адаләт тәхтидә олтарғанда, Һәммә яманлиқни көзи билән қоғлайду.

⁹Ким өзини гунадин тазиландим, Виҗданим пакланди, дейәләйду?

¹⁰Икки хил тараза теши, Икки хил күрә ишлитиш, Охшашла Пәрвәрдигарға жиркиничликтур.

¹¹Һәтта бала өз хислити билән билинәр; Униң қилғанлириниң пак, дурус яки әмәслиги һәрикәтлиридин көрүнүп турар.

¹²Көридиған көзни, аңлайдиған қулақни, Һәр иккисини Пәрвәрдигар яратти.

¹³Уйқиға амрақ болма, намратлиққа учрайсән; Көзүңни ечип ойғақ бол, нениң мол болар.

¹⁴Херидар мал алғанда: «Начар екән, начар екән!» дәп қақшайду; Елип кәткәндин кейин «Есил нәрсә, әрзан алдим» дәп махтиниду.