Пәнд-несиһәтләр 1:9-21

⁹чүнки улар сениң бешиңға тақалған гүл чәмбирәк, бойнуңға есилған марҗан болиду.

¹⁰И оғлум, яманлар сени аздурса, уларға әгәшмигин.

¹¹Әгәр улар: — Жүр, қапқан қуруп адәм өлтүрәйли; Йошурунивелип, бирәр бегуна кәлгәндә урайли!

¹²Тәһтисарадәк уларни жутуветәйли, Сақ болсиму, һаңға чүшкәнләрдәк уларни жиқитайли;

¹³Улардин хилму-хил қиммәтлик мал-дунияға егә болуп, Өйлиримизни олҗа билән толдуримиз.

¹⁴Биз билән шерик бол, Һәмянимиз бир болсун, десә, —

¹⁵И оғлум, уларға йолдаш болма, Өзүңни уларниң изидин нери қил!

¹⁶Чүнки уларниң путлири рәзилликкә жүгүриду, Қолини қан қилиш үчүн алдирайду.

¹⁷Һәр қандақ учарқанат туюп қалғанда қапқан қоюш бекар аваричиликтур;

¹⁸Лекин булар дәл өз қенини төкүш үчүн сақлайду; Өз җанлириға замин болушни күтиду.

¹⁹Нәпси йоғинап кәткән һәр бир адәмниң йоллириниң ақивити мана шундақ; Һарам мал-дуния өз егилириниң җенини алиду.

²⁰Бүйүк даналиқ кочида очуқ-ашкарә хитап қилмақта, Чоң мәйданларда садасини аңлатмақта.

²¹Коча доқмушлирида адәмләрни чақирмақта, Шәһәр дәрвазилирида сөзлирини җакалимақта: —