ЛУКАША 2:13-51

¹³І раптоўна зьявілася з анёлам шматлікае войска нябеснае, славячы Бога і заклікаючы:

¹⁴слава ў вышынях Богу, і на зямлі мір, і ў людзях добрая воля.

¹⁵Калі анёлы адыйшлі ад іх на неба, пастухі сказалі адзін аднаму: хадзем у Віфляем і паглядзім, што там сталася, пра што абвясьціў нам Гасподзь.

¹⁶І пасьпяшаўшыся, прыйшлі, і знайшлі Марыю і Язэпа, і Дзіцятка, Якое ляжала ў ясьлях.

¹⁷А ўбачыўшы, расказалі пра тое, што было абвешчана ім пра Дзіцятка Гэтае.

¹⁸І ўсе, хто чуў, дзівавалі з таго, што расказвалі ім пастухі.

¹⁹А Марыя прымала ўсе словы гэтыя, складаючы ў сэрцы Сваім.

²⁰І вярнуліся пастухі, славячы і хвалячы Бога за ўсё тое, што чулі і бачылі, як ім сказана было.

²¹Як прайшло восем дзён, калі трэба было абрэзаць Дзіцятка, далі яму імя Ісус, названае анёлам раней зачацьця Ягонага ва ўлоньні.

²²А калі споўніліся дні ачышчэньня іхняга паводле закона Майсеевага, прынесьлі Яго ў Ерусалім, каб явіць Госпаду,

²³як прадпісана ў законе Гасподнім, каб усякае дзіцятка мужчынскага полу, якое размыкае ўлоньне, было прысьвечана Госпаду;

²⁴і каб прынесьлі ў ахвяру, паводле сказанага ў законе Гасподнім, дзьве галубкі альбо два птушаняты галубіныя.

²⁵Тады быў у Ерусаліме чалавек, імем Сымон. Ён быў муж праведны і пабожны, чакаў суцяшэньня Ізраілевага; і Дух Сьвяты быў на ім.

²⁶Яму было прадказана Духам Сьвятым, што ён ня ўбачыць сьмерці, пакуль ня ўбачыць Хрыста Гасподняга.

²⁷І прыйшоў ён па натхненьні ў храм. І калі бацькі прынесьлі Дзіцятка Ісуса, каб выканаць над Ім законны абрад,

²⁸ён узяў Яго на рукі, праславіў Бога і сказаў:

²⁹сёньня адпускаеш раба Твайго, Уладыка, паводле слова Твайго, зь мірам;

³⁰бо бачылі вочы мае збавеньне Тваё,

³¹якое Ты ўгатаваў перад абліччам усіх народаў,

³²сьвятло на асьвятленьне язычнікаў, і славу народу Твайго Ізраіля.

³³А Язэп і Маці Ягоная дзівавалі ад сказанага пра Яго.

³⁴І дабраславіў іх Сымон, і сказаў Марыі, Маці Ягонай: вось, ляжыць Гэты на ўпадак і на ўзвышэньне многіх у Ізраілі і на азнаку нязгодаў, -

³⁵і Табе Самой зброя пратне душу, - каб адкрыліся помыслы многіх сэрцаў.

³⁶І была таксама Ганна прарочыца, дачка Фануілава, з роду Асіравага, якая дажыла да глыбокай старасьці, пражыўшы з мужам ад дзявоцтва свайго сем гадоў,

³⁷удава гадоў васьмідзесяці чатырох, якая не адыходзіла ад храма, постам і малітваю служачы Богу дзень і ноч.

³⁸І яна, у тую самую гадзіну падышоўшы, славіла Госпада і казала пра Яго ўсім, хто чакаў ратунку ў Ерусаліме.

³⁹І калі яны зрабілі ўсё паводле закона Гасподняга, вярнуліся ў Галілею, у горад свой Назарэт.

⁴⁰А Дзіця расло і мацавалася духам, напаўняючыся мудрасьцю; і мілата Божая была на Ім.

⁴¹Кожны год бацькі Ягоныя хадзілі ў Ерусалім на сьвята Пасхі.

⁴²І калі Яму было дванаццаць гадоў, прыйшлі яны таксама як звычайна ў Ерусалім на сьвята;

⁴³калі ж, пасьля заканчэньня дзён сьвята, вярталіся, застаўся Хлопчык Ісус у Ерусаліме; і не заўважылі таго Язэп і Маці Ягоная;

⁴⁴але думалі, што Ён ідзе зь іншымі; прайшоўшы ж дзённы шлях, пачалі шукаць Яго сярод родзічаў і знаёмых;

⁴⁵і не знайшоўшы Яго, вярнуліся ў Ерусалім, шукаючы Яго.

⁴⁶Праз тры дні знайшлі яго ў храме, сядзеў сярод настаўнікаў, слухаў іх і распытваў іх;

⁴⁷усе, хто слухаў Яго, зьдзіўляліся з розуму і адказаў Ягоных.

⁴⁸І ўбачыўшы Яго, зьдзівіліся; і Маці ягоная сказала Яму: Дзіця! што Ты зрабіў з намі? вось, бацька Твой і Я зь вялікаю скрухаю шукалі Цябе.

⁴⁹Ён сказаў ім: навошта было вам шукаць Мяне? ці вы ня ведалі, што Я павінен быць у тым, што належыць Айцу Майму?

⁵⁰Але яны не зразумелі сказаных Ім словаў.

⁵¹І Ён пайшоў зь імі і прыйшоў у Назарэт; і быў у паслушэнстве ім. І Маці Ягоная захоўвала ўсе словы гэтыя ў сэрцы Сваім.