2Хай цябе хваліць іншы, а ня вусны твае, - чужы, а не язык твой.
3Цяжкі камень, важкі і пясок; але гнеў неразумнага цяжэйшы за іх абодвух.
4Жорсткі гнеў, неўтаймавальная лютасьць; але хто ўстоіць супроць зайздрасьці?
5Лепей адкрыты дакор, чым прыхаваная любоў.
6Шчырыя дакоры ад таго, хто любіць, і ілжывыя пацалункі ў таго, хто ненавідзіць.
7Сытая душа топча і соты, а галоднай душы ўсё горкае - салодкае.
8Як птушка, што пакінула гняздо сваё, так і чалавек, які пакінуў месца сваё.