Łukasza 23:41-52

⁴¹My doprawdy – sprawiedliwie, bo odbieramy należną zapłatę za nasze uczynki, ale on nic złego nie zrobił.

⁴²I powiedział do Jezusa: Panie, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego królestwa.

⁴³A Jezus mu odpowiedział: Zaprawdę powiadam ci: Dziś będziesz ze mną w raju.

⁴⁴A było około godziny szóstej i ciemność ogarnęła całą ziemię aż do godziny dziewiątej.

⁴⁵I zaćmiło się słońce, a zasłona świątyni rozerwała się przez środek.

⁴⁶Wtedy Jezus zawołał donośnym głosem: Ojcze, w twoje ręce powierzam mego ducha. Gdy to powiedział, skonał.

⁴⁷A setnik, widząc, co się działo, chwalił Boga, mówiąc: Istotnie, to był sprawiedliwy człowiek.

⁴⁸Także i wszyscy ludzie, którzy zeszli się na to widowisko, gdy zobaczyli, co się stało, bili się w piersi i zawracali.

⁴⁹Wszyscy zaś jego znajomi stali z daleka, przypatrując się temu, również kobiety, które przyszły za nim z Galilei.

⁵⁰A był tam człowiek imieniem Józef, który był członkiem Rady, człowiek dobry i sprawiedliwy.

⁵¹Nie zgadzał się on z ich uchwałą i czynem. Pochodził z Arymatei, miasta żydowskiego, i oczekiwał królestwa Bożego.

⁵²Przyszedł on do Piłata i poprosił o ciało Jezusa.