PSALMORUM 73:1-14

¹Intellectus Asaph. Ut quid, Deus, repulisti in finem, iratus est furor tuus super oves pascuæ tuæ?

²Memor esto congregationis tuæ, quam possedisti ab initio. Redemisti virgam hæreditatis tuæ, mons Sion, in quo habitasti in eo.

³Leva manus tuas in superbias eorum in finem: quanta malignatus est inimicus in sancto !

⁴Et gloriati sunt qui oderunt te in medio solemnitatis tuæ; posuerunt signa sua, signa:

⁵et non cognoverunt sicut in exitu super summum. Quasi in silva lignorum securibus

⁶exciderunt januas ejus in idipsum; in securi et ascia dejecerunt eam.

⁷Incenderunt igni sanctuarium tuum; in terra polluerunt tabernaculum nominis tui.

⁸Dixerunt in corde suo cognatio eorum simul: Quiescere faciamus omnes dies festos Dei a terra.

⁹Signa nostra non vidimus; jam non est propheta; et nos non cognoscet amplius.

¹⁰Usquequo, Deus, improperabit inimicus? irritat adversarius nomen tuum in finem?

¹¹Ut quid avertis manum tuam, et dexteram tuam de medio sinu tuo in finem?

¹²Deus autem rex noster ante sæcula: operatus est salutem in medio terræ.

¹³Tu confirmasti in virtute tua mare; contribulasti capita draconum in aquis.

¹⁴Tu confregisti capita draconis; dedisti eum escam populis Æthiopum.