Psalmen 144:3-13

³Jahweh, wat is de mens, dat Gij acht op hem slaat; Een mensenkind, dat Gij om hem U bekommert?

⁴De mens lijkt enkel een zucht, Zijn dagen een vluchtige schaduw.

⁵Jahweh, buig uw hemel omlaag, en daal neer, Raak de bergen aan, en ze roken;

⁶Slinger uw bliksems, en strooi ze in het rond, Schiet uw pijlen, en jaag ze uiteen.

⁷Reik mij uw hand uit den hoge, En verlos mij uit de macht der barbaren,

⁸Wier mond alleen maar leugentaal spreekt, En wier rechter een hand van bedrog is.

⁹Dan zal ik een nieuw lied voor U zingen, o God, Op de tiensnarige harp voor U spelen:

¹⁰Voor U, die aan koningen de zege verleent, Die redding brengt aan David, uw dienaar.

¹¹Ja, Hij hééft mij gered van het moordende zwaard, Mij verlost uit de macht der barbaren, Wier mond alleen maar leugentaal spreekt, En wier rechter een hand van bedrog is.

¹²Nu zijn onze zonen als planten, Zorgvuldig gekweekt in hun jeugd; Onze dochters als zuilen, Voor de bouw van paleizen gehouwen.

¹³Onze schuren gevuld, Boordevol van allerlei vrucht; Onze schapen bij duizenden werpend,