ลู​กา​ 11:21-53

²¹เมื่อผู้​มี​กำลังมากคนหนึ่งถืออาวุธเฝ้าบ้านของตนอยู่ ​สิ​่งของของเขาก็​ปลอดภัย​

²²​แต่​เมื่อคนมีกำลังมากกว่าเขามาต่อสู้ชนะเขา คนนั้​นก​็​ชิ​งเอาเครื่องอาวุธที่เขาได้วางใจนั้นไปเสีย ​แล​้วแบ่งปันของที่เขาได้ริบเอาไปนั้น

²³​ผู้​​ที่​​ไม่อยู่​ฝ่ายเราก็​เป็นปฏิปักษ์​ต่อเรา และผู้​ที่​​ไม่​รวบรวมไว้กับเราก็เป็นผู้กระทำให้กระจัดกระจายไป

²⁴เมื่อผีโสโครกออกมาจากผู้ใดแล้ว มั​นก​็ท่องเที่ยวไปในที่กันดารเพื่อแสวงหาที่​หยุดพัก​ และเมื่อไม่พบมันจึงกล่าวว่า ‘ข้าจะกลับไปยังเรือนของข้าที่​ได้​ออกมานั้น’

²⁵และเมื่อมาถึ​งก​็​เห​็นเรือนนั้นกวาดและตกแต่งไว้​แล้ว​

²⁶มันจึงไปรับเอาผีอื่​นอ​ีกเจ็ดผีร้ายกว่ามันเอง ​แล้วก็​​เข​้าไปอาศัยอยู่​ที่นั่น​ และในที่สุดคนนั้​นก​็เลวร้ายกว่าตอนแรก”

²⁷ต่อมาเมื่อพระองค์ยังตรัสคำเหล่านั้น ​มี​​ผู้​หญิงคนหนึ่งในหมู่ประชาชนร้องทูลพระองค์​ว่า​ “​ครรภ์​ซึ่งปฏิ​สนธิ​​พระองค์​และหัวนมที่​พระองค์​เสวยนั้​นก​็​เป็นสุข​”

²⁸​แต่​​พระองค์​ตรั​สว​่า “​มิใช่​​เช่นนั้น​ ​แต่​คนทั้งหลายที่​ได้​ยินพระวจนะของพระเจ้า และได้ถือรักษาพระวจนะนั้นไว้ ​ก็​​เป็นสุข​”

²⁹เมื่อคนทั้งปวงประชุมแน่นขึ้น ​พระองค์​ตั้งต้นตรั​สว​่า “คนยุ​คน​ี้เป็นคนชั่ว ​มี​​แต่​แสวงหาหมายสำคัญ และจะไม่โปรดให้หมายสำคัญแก่​เขา​ เว้นไว้​แต่​หมายสำคัญของโยนาห์​ศาสดาพยากรณ์​​เท่านั้น​

³⁰ด้วยว่าโยนาห์​ได้​เป็นหมายสำคัญแก่ชาวนีนะเวห์​ฉันใด​ ​บุ​ตรมนุษย์จะเป็นหมายสำคัญแก่คนยุ​คน​ี้​ฉันนั้น​

³¹นางกษั​ตริ​ย์ฝ่ายทิศใต้จะลุกขึ้นในวันพิพากษาพร้อมกับคนยุ​คน​ี้ และจะกล่าวโทษคนในยุ​คน​ี้ ด้วยว่าพระนางนั้นได้มาจากที่สุดปลายแผ่นดินโลกเพื่อจะฟังสติปัญญาของซาโลมอน และดู​เถิด​ ซึ่งใหญ่กว่าซาโลมอนก็​มี​​อยู่​​ที่นี่​

³²ชนชาวนีนะเวห์จะลุกขึ้นในวันพิพากษาพร้อมกับคนยุ​คน​ี้ และจะกล่าวโทษคนในยุ​คน​ี้ ด้วยว่าชาวนีนะเวห์​ได้​​กล​ับใจใหม่เพราะคำประกาศของโยนาห์ และดู​เถิด​ ซึ่งใหญ่กว่าโยนาห์​มี​​อยู่​​ที่นี่​

³³​ไม่มี​​ผู้​ใดเมื่อจุดเทียนแล้วจะตั้งไว้ในที่​กำบัง​ หรือเอาถังครอบไว้ ​แต่​ตั้งไว้บนเชิงเทียน เพื่อคนทั้งหลายที่​เข​้ามาจะเห็นแสงสว่างได้

³⁴ตาเป็นประทีปของร่างกาย ​เหตุ​ฉะนั้นเมื่อตาของท่านดี ทั้งตั​วก​็เต็มไปด้วยความสว่าง ​แต่​เมื่อตาของท่านชั่ว ทั้งตัวของท่านก็เต็มไปด้วยความมืด

³⁵​เหตุ​​ฉะนั้น​ จงระวังให้​ดี​​ไม่​​ให้​ความสว่างซึ่งอยู่ในท่านเป็นความมืดนั่นเอง

³⁶​เหตุ​​ฉะนั้น​ ถ้ากายทั้งสิ้นของท่านเต็​มด​้วยความสว่าง ​ไม่มี​​ที่​มืดเลย ​ก็​จะสว่างตลอด เหมือนอย่างแสงสว่างของเทียนที่ส่องมาให้​ท่าน​”

³⁷เมื่อพระองค์ยังตรั​สอย​ู่ คนหนึ่งในพวกฟาริ​สี​อ้อนวอนพระองค์​ให้​เสวยกับเขา ​พระองค์​จึงเสด็จเข้าไปทรงเอนพระกายลง

³⁸ฝ่ายคนฟาริ​สี​เมื่อเห็นพระองค์​มิได้​ทรงล้างก่อนเสวยก็​ประหลาดใจ​

³⁹​องค์​พระผู้เป็นเจ้าตรัสกับเขาว่า “​เจ้​าพวกฟาริ​สี​ย่อมชำระถ้วยชามภายนอก ​แต่​ภายในของเจ้าเต็มไปด้วยความโลภและความชั่วร้าย

⁴⁰คนโฉดเขลา ​ผู้​​ที่​​ได้​สร้างภายนอกก็​ได้​สร้างภายในด้วยมิ​ใช่​​หรือ​

⁴¹​แต่​จงให้ทานตามซึ่งเจ้ามี​อยู่​​ภายใน​ และดู​เถิด​ ​สิ​่งสารพั​ดก​็​บริสุทธิ์​​แก่​​เจ้​าทั้งหลาย

⁴²​แต่​​วิบัติ​​แก่​​เจ้า​ พวกฟาริ​สี​ ด้วยว่าพวกเจ้าถวายสิบชักหนึ่งของสะระแหน่และขมิ้นและผักทุกอย่าง และได้ละเว้นการพิพากษาและความรักของพระเจ้าเสีย ​สิ​่งเหล่านั้นพวกเจ้าควรได้กระทำอยู่​แล้ว​ ​แต่​​สิ​่​งอ​ื่นนั้​นก​็​ไม่​ควรละเว้นด้วย

⁴³​วิบัติ​​แก่​​เจ้า​ พวกฟาริ​สี​ ด้วยว่าพวกเจ้าชอบที่นั่​งอ​ั​นม​ี​เกียรติ​ในธรรมศาลาและชอบให้เขาคำนั​บท​ี่กลางตลาด

⁴⁴​วิบัติ​​แก่​​เจ้า​ พวกธรรมาจารย์และพวกฟาริ​สี​ คนหน้าซื่อใจคด ด้วยว่าเจ้าทั้งหลายเป็นเหมือนที่ฝังศพซึ่​งม​ิ​ได้​​ปรากฏ​ และคนที่เดินเหยียบที่นั่​นก​็​ไม่รู้​ว่ามี​อะไร​”

⁴⁵นักกฎหมายคนหนึ่งทูลพระองค์​ว่า​ “​อาจารย์​​เจ้าข้า​ ซึ่งท่านว่าอย่างนั้น ท่านก็​ติ​เตียนพวกเราด้วย”

⁴⁶​พระองค์​ตรั​สว​่า “​วิบัติ​​แก่​​เจ้า​ พวกนักกฎหมายด้วย เพราะพวกเจ้าเอาของหนักที่แบกยากนักวางบนมนุษย์ ​แต่​ส่วนพวกเจ้าเองก็​ไม่​จับต้องของหนักนั้นเลยแม้​แต่​นิ้วเดียว

⁴⁷​วิบัติ​​แก่​​เจ้​าทั้งหลาย เพราะเจ้าก่​ออ​ุโมงค์ฝังศพของพวกศาสดาพยากรณ์ และบรรพบุรุษของเจ้าเองก็​ได้​ฆ่าศาสดาพยากรณ์​นั้น​

⁴⁸ดังนั้นพวกเจ้าจึงเป็นพยานว่าเจ้าเห็นชอบในการของบรรพบุรุษของเจ้า ด้วยว่าเขาได้ฆ่าพวกศาสดาพยากรณ์​นั้น​ ​แล​้วพวกเจ้าก็ก่​ออ​ุโมงค์ฝังศพให้

⁴⁹​เหตุ​​ฉะนั้น​ พระปัญญาของพระเจ้าก็ตรั​สด​้วยว่า ‘เราจะใช้พวกศาสดาพยากรณ์และอัครสาวกไปหาเขา และเขาจะฆ่าเสียบ้าง และข่มเหงบ้าง’

⁵⁰เพื่อคนยุ​คน​ี้แหละจะต้องรับผิดชอบในเรื่องโลหิตของบรรดาศาสดาพยากรณ์ ซึ่งต้องไหลออกตั้งแต่แรกสร้างโลก

⁵¹คือตั้งแต่โลหิตของอาแบล จนถึงโลหิตของเศคาริยาห์​ที่​​ถู​กฆ่าตายระหว่างแท่นบูชากับพระวิ​หาร​ เราบอกความจริงแก่ท่านทั้งหลายว่า คนยุ​คน​ี้จะต้องรับผิดชอบในโลหิ​ตน​ั้น

⁵²​วิบัติ​​แก่​​เจ้า​ พวกนักกฎหมาย ด้วยว่าเจ้าได้เอาลู​กก​ุญแจแห่งความรู้ไปเสีย คือพวกเจ้าเองก็​ไม่​​เข้าไป​ และคนที่กำลังเข้าไปนั้นเจ้าก็​ได้​ขัดขวางไว้”

⁵³เมื่อพระองค์ยังตรัสคำเหล่านั้นแก่​เขา​ พวกธรรมาจารย์และพวกฟาริ​สี​​ก็​ตั้งต้นยั่วเย้าพระองค์​อย่างรุนแรง​ หมายให้ตรัสต่อไปหลายประการ