PSALMORUM 9:1-16

¹In finem, pro occultis filii. Psalmus David.

²Confitebor tibi, Domine, in toto corde meo; narrabo omnia mirabilia tua.

³Lætabor et exsultabo in te; psallam nomini tuo, Altissime.

⁴In convertendo inimicum meum retrorsum; infirmabuntur, et peribunt a facie tua.

⁵Quoniam fecisti judicium meum et causam meam; sedisti super thronum, qui judicas justitiam.

⁶Increpasti gentes, et periit impius: nomen eorum delesti in æternum, et in sæculum sæculi.

⁷Inimici defecerunt frameæ in finem, et civitates eorum destruxisti. Periit memoria eorum cum sonitu;

⁸et Dominus in æternum permanet. Paravit in judicio thronum suum,

⁹et ipse judicabit orbem terræ in æquitate: judicabit populos in justitia.

¹⁰Et factus est Dominus refugium pauperi; adjutor in opportunitatibus, in tribulatione.

¹¹Et sperent in te qui noverunt nomen tuum, quoniam non dereliquisti quærentes te, Domine.

¹²Psallite Domino qui habitat in Sion; annuntiate inter gentes studia ejus:

¹³quoniam requirens sanguinem eorum recordatus est; non est oblitus clamorem pauperum.

¹⁴Miserere mei, Domine: vide humilitatem meam de inimicis meis,

¹⁵qui exaltas me de portis mortis, ut annuntiem omnes laudationes tuas in portis filiæ Sion:

¹⁶exultabo in salutari tuo. Infixæ sunt gentes in interitu quem fecerunt; in laqueo isto quem absconderunt comprehensus est pes eorum.