6Ecce mensurabiles posuisti dies meos, et substantia mea tamquam nihilum ante te. Verumtamen universa vanitas, omnis homo vivens.
7Verumtamen in imagine pertransit homo; sed et frustra conturbatur: thesaurizat, et ignorat cui congregabit ea.
8Et nunc quæ est exspectatio mea: nonne Dominus? et substantia mea apud te est.
9Ab omnibus iniquitatibus meis erue me: opprobrium insipienti dedisti me.
10Obmutui, et non aperui os meum, quoniam tu fecisti;
11amove a me plagas tuas.
12A fortitudine manus tuæ ego defeci in increpationibus: propter iniquitatem corripuisti hominem. Et tabescere fecisti sicut araneam animam ejus: verumtamen vane conturbatur omnis homo.
13Exaudi orationem meam, Domine, et deprecationem meam; auribus percipe lacrimas meas. Ne sileas, quoniam advena ego sum apud te, et peregrinus sicut omnes patres mei.
14Remitte mihi, ut refrigerer priusquam abeam et amplius non ero.