Psalmen 78:48-69

⁴⁸Hun vee een prooi der pest gemaakt, Hun kudde een buit der besmetting.

⁴⁹En op henzelf had Hij zijn ziedende gramschap losgelaten, Zijn toorn, zijn woede en kwelling; Verderf-engelen op hen afgezonden, De vrije loop aan zijn gramschap gelaten:

⁵⁰Hij had ze de dood niet laten ontsnappen, Maar hun leven prijs gegeven aan de pest.

⁵¹Hij had alle eerstgeborenen in Egypte geslagen, De eerstelingen der mannelijke kracht in de tenten van Cham.

⁵²Maar zijn volk had Hij weggeleid als een kudde, En als schapen door de steppe gevoerd;

⁵³Hij had ze veilig doen gaan, ze behoefden niemand te vrezen: Want de zee had hun vijand bedekt.

⁵⁴Zo bracht Hij hen naar zijn heilige grond, Naar de berg, die zijn rechterhand had veroverd.

⁵⁵Hij dreef de volkeren voor hen uit, Gaf ze bij lot als erfdeel weg; En in hun tenten liet Hij wonen. Israëls stammen.

⁵⁶Maar ook daar beproefden en tartten ze God, En onderhielden de geboden van den Allerhoogste niet.

⁵⁷Trouweloos vielen ze af als hun vaderen, Wispelturig als een onbetrouwbare boog;

⁵⁸Ze tergden Hem door hun offerhoogten, En prikkelden Hem met hun beelden.

⁵⁹God merkte het, en ziedde van gramschap, En Israël begon Hem te walgen:

⁶⁰Hij gaf zijn woning in Sjilo prijs, De tent, waar Hij onder de mensen verkeerde;

⁶¹Zijn majesteit gaf Hij gevangen, Zijn glorie in de hand van den vijand.

⁶²Hij wierp zijn volk ten prooi aan het zwaard, En grimde van toorn op zijn erfdeel:

⁶³Zijn jonge mannen werden verteerd door het vuur, Zijn maagden kregen geen huwelijkslied;

⁶⁴Zijn priesters vielen door het zwaard, En zijn weduwen beweenden ze niet.

⁶⁵Maar eindelijk ontwaakte de Heer, als iemand die slaapt, En als een krijgsman, bevangen door wijn:

⁶⁶Hij sloeg zijn vijanden achteruit, En bracht ze voor eeuwig tot schande.

⁶⁷Toch bleef Hij de tent van Josef versmaden, En koos de stam van Efraïm niet uit!

⁶⁸Neen, Juda’s stam koos Hij uit, Sions berg, die Hij liefhad;

⁶⁹Hij bouwde zijn heiligdom hoog als de hemel, Vast als de aarde voor eeuwig.