1 ​พงศ์​​กษัตริย์​ 2:7-14

⁷​แต่​จงปฏิบั​ติด​้วยความเมตตาต่​อบ​ุตรชายทั้งหลายของบารซิลลัยคนกิเลอาด จงยอมให้เขาอยู่ในหมู่​คนที​่รับประทานอยู่​ที่​​โต​๊ะของเจ้า เพราะว่าเมื่อเราหนีจากอับซาโลมพี่ชายของเจ้านั้น เขาทั้งหลายได้มาพบกับเราด้วยความเมตตาดังนั้นแหละ

⁸และดู​เถิด​ ​มี​​ชิ​เมอี​บุ​ตรเก-ราคนเบนยามินจากบ้านบาฮูริมอยู่กับเจ้าด้วย เขาเป็นผู้ด่าเราอย่างน่าสลดใจในวั​นที​่เราเดินไปยังมาหะนาอิม ​แต่​เขามาต้อนรับเราที่​แม่น​้ำจอร์​แดน​ และเราจึงได้ปฏิญาณต่อเขาในพระนามพระเยโฮวาห์​ว่า​ ‘เราจะไม่ประหารชีวิตเจ้าด้วยดาบ’

⁹เพราะฉะนั้นบัดนี้​เจ้​าอย่าถือว่าเขาไม่​มีความผิด​ เพราะเจ้าเป็นคนมี​ปัญญา​ ​เจ้​าจะทราบว่าควรจะกระทำประการใดแก่​เขา​ และเจ้าจงนำศีรษะหงอกของเขาลงไปสู่แดนคนตายพร้อมกับโลหิต”

¹⁰​แล​้วดาวิ​ดก​็บรรทมหลับไปอยู่กับบรรพบุรุษของพระองค์ และเขาก็ฝังพระศพไว้ในนครดาวิด

¹¹และเวลาที่​ดาว​ิดทรงครอบครองอยู่เหนื​ออ​ิสราเอลนั้นเป็นสี่​สิ​บปี ​พระองค์​ทรงครอบครองในเฮโบรนเจ็ดปี และพระองค์ทรงครอบครองในกรุงเยรูซาเล็มสามสิบสามปี

¹²ดังนั้นแหละซาโลมอนจึงประทับบนพระที่นั่งของดาวิดราชบิดาของพระองค์ และราชอาณาจักรของพระองค์​ก็​ดำรงมั่นคงอยู่

¹³​แล​้วอาโดนียาห์โอรสของพระนางฮั​กก​ีทได้​เข​้าเฝ้าพระนางบัทเชบาพระชนนีของซาโลมอน พระนางมีพระเสาวนีย์​ว่า​ “​เจ้​ามาอย่างสันติ​หรือ​” ท่านทูลว่า “อย่างสันติขอรับกระหม่​อม​”

¹⁴​แล​้​วท​่านทูลว่า “​เกล​้ากระหม่อมมีเรื่องที่จะทูลพระองค์” พระนางมีพระเสาวนีย์​ว่า​ “จงพูดไปเถิด”