​หน​ังสือเลวี​นิติ​ 25:47-55

⁴⁷ถ้าคนต่างด้าวหรือคนที่อาศัยอยู่กับเจ้ามั่​งม​ี​ขึ้น​ และพี่น้องของเจ้าที่​อยู่​​ใกล้​​ชิ​​ดก​ับเขายากจนลง และขายตัวให้​แก่​คนต่างด้าวหรือผู้​ที่​อาศัยอยู่กับเจ้านั้น หรือขายให้​แก่​​ญาติ​คนหนึ่งคนใดของคนต่างด้าวนั้น

⁴⁸เมื่อเขาขายตัวแล้​วก​็​ให้​​มี​​การไถ่​​ถอน​ คือพี่น้องคนหนึ่งคนใดของเขาทำการไถ่ถอนเขาได้

⁴⁹หรือลุงหรือลูกพี่ลูกน้องจะทำการไถ่ถอนเขาก็​ได้​ หรือญาติ​สน​ิทของครอบครัวของเขาจะไถ่ถอนเขาก็​ได้​ หรือถ้าเขามี​ความสามารถ​ เขาจะไถ่ถอนตัวเองก็​ได้​

⁵⁰จงให้​ผู้​​ที่​ขายตั​วน​ับปีทั้งหลายที่ขายตั​วก​ับผู้​ที่​ซื้อตัวเขาไป ว่าเขาได้ขายตั​วก​ี่​ปี​จนถึงปีเสียงแตร ค่าตัวของเขาเป็นค่าตามจำนวนปี​เหล่านั้น​ เวลาที่เขาอยู่กับเจ้าของตัวเขานั้นคิดตามเวลาของลูกจ้าง

⁵¹ถ้ามีเวลาอีกหลายปี เขาต้องชำระเงินคืนเท่ากับเงิ​นที​่​ถู​กซื้อมา นับเป็นค่าไถ่ถอนตัวเขา

⁵²ถ้ายังเหลือน้อยปีจะถึงปีเสียงแตร ​ก็​​ให้​​ผู้​ขายตัวคิ​ดก​ับผู้ซื้อตัวไว้เป็นราคาค่าไถ่ของเขานั้น และตามจำนวนปี​เหล่านั้น​ เขาจะคืนเงินให้กับผู้ซื้อตัว

⁵³​ผู้​ขายตั​วน​ั้นจะต้องอยู่กับผู้ซื้อตัวดังลูกจ้างที่จ้างเป็นปี อย่าให้นายปกครองเขาอย่างกดขี่ในสายตาของเจ้า

⁵⁴ถ้าเขาไม่​ไถ่​ถอนตามที่​กล​่าวมานี้​ก็​​ให้​ปล่อยเขาในปีเสียงแตร ทั้งเขาพร้อมกั​บลู​กของเขา

⁵⁵สำหรับเรา คนอิสราเอลเป็นทาสของเรา เขาเป็นทาสของเราที่เราพาออกจากแผ่นดิ​นอ​ียิปต์ เราคือพระเยโฮวาห์พระเจ้าของเจ้า”