โยหน: 4:30-37

³⁰ตตเสฺต นคราทฺ พหิราคตฺย ตาตสฺย สมีปมฺ อายนฺฯ

³¹เอตรฺหิ ศิษฺยา: สาธยิตฺวา ตํ วฺยาหารฺษุ: เห คุโร ภวานฺ กิญฺจิทฺ ภูกฺตำฯ

³²ตต: โสวททฺ ยุษฺมาภิรฺยนฺน ชฺญายเต ตาทฺฤศํ ภกฺษฺยํ มมาเสฺตฯ

³³ตทา ศิษฺยา: ปรสฺปรํ ปฺรษฺฏุมฺ อารมฺภนฺต, กิมไสฺม โกปิ กิมปิ ภกฺษฺยมานีย ทตฺตวานฺ?

³⁴ยีศุรโวจตฺ มตฺเปฺรรกสฺยาภิมตานุรูปกรณํ ตไสฺยว กรฺมฺมสิทฺธิการณญฺจ มม ภกฺษฺยํฯ

³⁵มาสจตุษฺฏเย ชาเต ศสฺยกรฺตฺตนสมโย ภวิษฺยตีติ วากฺยํ ยุษฺมาภิ: กึ โนทฺยเต? กินฺตฺวหํ วทามิ, ศิร อุตฺโตลฺย เกฺษตฺราณิ ปฺรติ นิรีกฺษฺย ปศฺยต, อิทานีํ กรฺตฺตนโยคฺยานิ ศุกฺลวรฺณานฺยภวนฺฯ

³⁶ยศฺฉินตฺติ ส เวตนํ ลภเต อนนฺตายุ:สฺวรูปํ ศสฺยํ ส คฺฤหฺลาติ จ, เตไนว วปฺตา เฉตฺตา จ ยุคปทฺ อานนฺทต:ฯ

³⁷อิตฺถํ สติ วปเตฺยกศฺฉินตฺยนฺย อิติ วจนํ สิทฺธฺยติฯ