17спальню маю ўпахошчыла сьмірнаю, альясам і карынкаю.
18Зайдзі, будзем упівацца пяшчотамі да раніцы, каханьнем нацешымся;
19бо мужа дома няма; ён выправіўся ў далёкую дарогу;
20кашалёк срэбра ўзяў з сабою; дамоў вернецца да дня поўні месяца».
21Мноствам ласкавых слоў яна яго звабіла, мяккасьцю вуснаў сваіх авалодала ім.
22Ён адразу пайшоў за ёю, як вол ідзе ў разьніцу, як алень на стралу,
23пакуль страла не праніжа вантробы ягонай; як птушка кідаецца ў сіло, і ня ведае, што яно - пагібель яе.
24Дык вось, дзеці, паслухайце мяне і зразумейце словы вуснаў маіх.
25Хай ня збочвае сэрца тваё на шляхі яе, ня блукай сьцежкамі яе;
26бо многіх яна параніла, і шмат дужых забіла яна:
ВЫСЛОЎІ 7
ВЫСЛОЎІ 7:17-26