PSALMORUM 50:1-16

¹In finem. Psalmus David,

²cum venit ad eum Nathan propheta, quando intravit ad Bethsabee.

³Miserere mei, Deus, secundum magnam misericordiam tuam; et secundum multitudinem miserationum tuarum, dele iniquitatem meam.

⁴Amplius lava me ab iniquitate mea, et a peccato meo munda me.

⁵Quoniam iniquitatem meam ego cognosco, et peccatum meum contra me est semper.

⁶Tibi soli peccavi, et malum coram te feci; ut justificeris in sermonibus tuis, et vincas cum judicaris.

⁷Ecce enim in iniquitatibus conceptus sum, et in peccatis concepit me mater mea.

⁸Ecce enim veritatem dilexisti; incerta et occulta sapientiæ tuæ manifestasti mihi.

⁹Asperges me hyssopo, et mundabor; lavabis me, et super nivem dealbabor.

¹⁰Auditui meo dabis gaudium et lætitiam, et exsultabunt ossa humiliata.

¹¹Averte faciem tuam a peccatis meis, et omnes iniquitates meas dele.

¹²Cor mundum crea in me, Deus, et spiritum rectum innova in visceribus meis.

¹³Ne projicias me a facie tua, et spiritum sanctum tuum ne auferas a me.

¹⁴Redde mihi lætitiam salutaris tui, et spiritu principali confirma me.

¹⁵Docebo iniquos vias tuas, et impii ad te convertentur.

¹⁶Libera me de sanguinibus, Deus, Deus salutis meæ, et exsultabit lingua mea justitiam tuam.