Psalmen 9:2-17

²In U mij verheugen en juichen, Uw Naam, Allerhoogste, bezingen!

³Want mijn vijanden hebben de vlucht moeten nemen, Ze zijn gestruikeld en kwamen om voor uw blik;

⁴Want Gij hebt mijn pleit en belangen behartigd, Als rechtvaardig Rechter uw troon bestegen.

⁵De heidenen hebt Gij bestraft, De goddelozen vernietigd, Zelfs hun naam uitgewist Voor altijd en immer.

⁶De vijanden werden tot zwijgen gebracht, Voor goed hun zwaarden gebroken; Hun steden hebt Gij verwoest, Zelfs de herinnering er aan ging verloren.

⁷Ziet, Jahweh troont in eeuwigheid, Houdt zijn rechterstoel voor het oordeel gereed;

⁸Rechtvaardig richt Hij de wereld, Vonnist de volken, zoals ze verdienen.

⁹Zo bleef Jahweh een toevlucht voor de verdrukten, Een wijkplaats in tijden van nood;

¹⁰Die uw Naam kennen, mochten steeds op U hopen, Want nooit verliet Gij, die U zochten, o Jahweh!

¹¹Zingt nu voor Jahweh, die de Sion bewoont, Roept tot de volken zijn daden;

¹²Want de Bloedwreker blijft de verdrukten gedenken, Vergeet hun noodkreten niet.

¹³Jahweh, wees mij genadig; zie mijn ellende, door mijn haters berokkend, Trek mij omhoog uit de poorten des doods,

¹⁴Opdat ik overal uw lof mag verkonden, Om uw redding juichen in de poorten der dochter van Sion.

¹⁵De heidenen zinken weg in de kuil, die ze groeven, Hun voet is gevangen in het net, dat ze spanden;

¹⁶Jahweh heeft Zich doen kennen, en vonnis gewezen: De goddeloze ligt in zijn eigen daden verstrikt.

¹⁷Zó mogen ook de zondaars naar het dodenrijk varen, Alle heidenen, die God niet gedenken;