Psalmen 89:1-18

¹Een leerdicht van Etan, den Ezrachiet. Uw genade, o Jahweh, wil ik eeuwig bezingen, Uw trouw verkonden van geslacht tot geslacht!

²Want Gij hebt gesproken: Mijn genade duurt eeuwig, Mijn trouw staat als de hemel onwankelbaar vast.

³Ik heb een verbond met mijn uitverkorene gesloten, Een eed gezworen aan David, mijn dienaar:

⁴Voor eeuwig zal Ik uw nazaat behouden, Uw troon doen staan van geslacht tot geslacht!

⁵De hemelen loven uw wondermacht, Jahweh, En uw trouw in de gemeenschap der heiligen;

⁶Want wie in de wolken kan zich meten met Jahweh, Wie van Gods zonen is aan Jahweh gelijk?

⁷Geweldig is God in de gemeenschap der heiligen, Machtig, ontzaglijk boven allen om Hem heen!

⁸God der heirscharen, Jahweh, wie komt U nabij; Uw almacht en trouw omringen U, Jahweh!

⁹Gij beheerst de onstuimige zee, En bedaart de bruisende golven;

¹⁰Gij hebt Ráhab weggetrapt als een kreng, Uw vijanden uiteen gejaagd door uw machtige arm.

¹¹Van U is de hemel, van U is de aarde; Gij hebt de wereld gegrond met wat ze bevat.

¹²Het Noorden en Zuiden, Gij hebt ze geschapen; Tabor en Hermon prijzen uw Naam!

¹³Aan U de arm met heldenkracht; Uw hand is sterk, uw rechter verheven.

¹⁴Recht en gerechtigheid dragen uw troon, Genade en trouw gaan voor uw aangezicht uit!

¹⁵Gelukkig het volk, dat nog jubelen kan, En wandelen in het licht van uw aanschijn, o Jahweh;

¹⁶Dat zich altijd verheugt in uw Naam, En in uw gerechtigheid roemt.

¹⁷Want Gij zijt onze heerlijke schutse, Door uw goedheid heft onze hoorn zich omhoog:

¹⁸Want Jahweh is ons tot schild, Israëls Heilige tot Koning!