Psalmen 78:39-59

³⁹Hij dacht er aan, dat ze maar vlees zijn, Een zucht,; die vervliegt, en niet keert.

⁴⁰Hoe dikwijls nog hebben ze in de woestijn Hem verbitterd, En Hem in de steppe gekrenkt;

⁴¹Hebben ze God beproefd, Israëls Heilige gegriefd?

⁴²Neen, ze dachten niet terug aan de macht van zijn hand, Aan de dag, waarop Hij ze van den vijand verloste.

⁴³En toch, wat voor tekenen had Hij in Egypte gedaan, En wonderen in de vlakte van Sóan!

⁴⁴Hun stromen had Hij in bloed veranderd, En hun beken ondrinkbaar gemaakt;

⁴⁵Gulzige muggen op hen afgezonden, En kikvorsen, om ze te gronde te richten.

⁴⁶Hij had hun gewas aan den sprinkhaan gegeven, En aan den schrokker hun vruchten;

⁴⁷Hun ranken door hagel vernield, Hun moerbei door ijzel;

⁴⁸Hun vee een prooi der pest gemaakt, Hun kudde een buit der besmetting.

⁴⁹En op henzelf had Hij zijn ziedende gramschap losgelaten, Zijn toorn, zijn woede en kwelling; Verderf-engelen op hen afgezonden, De vrije loop aan zijn gramschap gelaten:

⁵⁰Hij had ze de dood niet laten ontsnappen, Maar hun leven prijs gegeven aan de pest.

⁵¹Hij had alle eerstgeborenen in Egypte geslagen, De eerstelingen der mannelijke kracht in de tenten van Cham.

⁵²Maar zijn volk had Hij weggeleid als een kudde, En als schapen door de steppe gevoerd;

⁵³Hij had ze veilig doen gaan, ze behoefden niemand te vrezen: Want de zee had hun vijand bedekt.

⁵⁴Zo bracht Hij hen naar zijn heilige grond, Naar de berg, die zijn rechterhand had veroverd.

⁵⁵Hij dreef de volkeren voor hen uit, Gaf ze bij lot als erfdeel weg; En in hun tenten liet Hij wonen. Israëls stammen.

⁵⁶Maar ook daar beproefden en tartten ze God, En onderhielden de geboden van den Allerhoogste niet.

⁵⁷Trouweloos vielen ze af als hun vaderen, Wispelturig als een onbetrouwbare boog;

⁵⁸Ze tergden Hem door hun offerhoogten, En prikkelden Hem met hun beelden.

⁵⁹God merkte het, en ziedde van gramschap, En Israël begon Hem te walgen: