MEZMURLAR 139:2-12

²Oturup kalkışımı bilirsin, Niyetimi uzaktan anlarsın.

³Gittiğim yolu, yattığım yeri inceden inceye elersin, Bütün yaptıklarımdan haberin var.

⁴Daha sözü ağzıma almadan, Söyleyeceğim her şeyi bilirsin, ya RAB.

⁵Beni çepeçevre kuşattın, Elini üzerime koydun.

⁶Kaldıramam böylesi bir bilgiyi, Başa çıkamam, erişemem.

⁷Nereye gidebilirim senin Ruhun'dan, Nereye kaçabilirim huzurundan?

⁸Göklere çıksam, oradasın, Ölüler diyarına yatak sersem, yine oradasın.

⁹Seherin kanatlarını alıp uçsam, Denizin ötesine konsam,

¹⁰Orada bile elin yol gösterir bana, Sağ elin tutar beni.

¹¹Desem ki, “Karanlık beni kaplasın, Çevremdeki aydınlık geceye dönsün.”

¹²Karanlık bile karanlık sayılmaz senin için, Gece, gündüz gibi ışıldar, Karanlıkla aydınlık birdir senin için.