MARCUM 6:4-40

⁴Et dicebat illis Jesus: Quia non est propheta sine honore nisi in patria sua, et in domo sua, et in cognatione sua.

⁵Et non poterat ibi virtutem ullam facere, nisi paucos infirmos impositis manibus curavit:

⁶et mirabatur propter incredulitatem eorum, et circuibat castella in circuitu docens.

⁷Et vocavit duodecim: et cœpit eos mittere binos, et dabat illis potestatem spirituum immundorum.

⁸Et præcepit eis ne quid tollerent in via, nisi virgam tantum: non peram, non panem, neque in zona æs,

⁹sed calceatos sandaliis, et ne induerentur duabus tunicis.

¹⁰Et dicebat eis: Quocumque introieritis in domum, illic manete donec exeatis inde:

¹¹et quicumque non receperint vos, nec audierint vos, exeuntes inde, excutite pulverem de pedibus vestris in testimonium illis.

¹²Et exeuntes prædicabant ut pœnitentiam agerent:

¹³et dæmonia multa ejiciebant, et ungebant oleo multos ægros, et sanabant.

¹⁴Et audivit rex Herodes (manifestum enim factum est nomen ejus), et dicebat: Quia Joannes Baptista resurrexit a mortuis: et propterea virtutes operantur in illo.

¹⁵Alii autem dicebant: Quia Elias est; alii vero dicebant: Quia propheta est, quasi unus ex prophetis.

¹⁶Quo audito Herodes ait: Quem ego decollavi Joannem, hic a mortuis resurrexit.

¹⁷Ipse enim Herodes misit, ac tenuit Joannem, et vinxit eum in carcere propter Herodiadem uxorem Philippi fratris sui, quia duxerat eam.

¹⁸Dicebat enim Joannes Herodi: Non licet tibi habere uxorem fratris tui.

¹⁹Herodias autem insidiabatur illi: et volebat occidere eum, nec poterat.

²⁰Herodes enim metuebat Joannem, sciens eum virum justum et sanctum: et custodiebat eum, et audito eo multa faciebat, et libenter eum audiebat.

²¹Et cum dies opportunus accidisset, Herodes natalis sui cœnam fecit principibus, et tribunis, et primis Galilææ:

²²cumque introisset filia ipsius Herodiadis, et saltasset, et placuisset Herodi, simulque recumbentibus, rex ait puellæ: Pete a me quod vis, et dabo tibi:

²³et juravit illi: Quia quidquid petieris dabo tibi, licet dimidium regni mei.

²⁴Quæ cum exisset, dixit matri suæ: Quid petam? At illa dixit: Caput Joannis Baptistæ.

²⁵Cumque introisset statim cum festinatione ad regem, petivit dicens: Volo ut protinus des mihi in disco caput Joannis Baptistæ.

²⁶Et contristatus est rex: propter jusjurandum, et propter simul discumbentes, noluit eam contristare:

²⁷sed misso spiculatore præcepit afferri caput ejus in disco. Et decollavit eum in carcere,

²⁸et attulit caput ejus in disco: et dedit illud puellæ, et puella dedit matri suæ.

²⁹Quo audito, discipuli ejus venerunt, et tulerunt corpus ejus: et posuerunt illud in monumento.

³⁰Et convenientes Apostoli ad Jesum, renuntiaverunt ei omnia quæ egerant, et docuerant.

³¹Et ait illis: Venite seorsum in desertum locum, et requiescite pusillum. Erant enim qui veniebant et redibant multi: et nec spatium manducandi habebant.

³²Et ascendentes in navim, abierunt in desertum locum seorsum.

³³Et viderunt eos abeuntes, et cognoverunt multi: et pedestres de omnibus civitatibus concurrerunt illuc, et prævenerunt eos.

³⁴Et exiens vidit turbam multam Jesus: et misertus est super eos, quia erant sicut oves non habentes pastorem, et cœpit docere multa.

³⁵Et cum jam hora multa fieret, accesserunt discipuli ejus, dicentes: Desertus est locus hic, et jam hora præteriit:

³⁶dimitte illos, ut euntes in proximas villas et vicos, emant sibi cibos, quos manducent.

³⁷Et respondens ait illis: Date illis vos manducare. Et dixerunt ei: Euntes emamus ducentis denariis panes, et dabimus illis manducare.

³⁸Et dicit eis: Quot panes habetis? ite, et videte. Et cum cognovissent, dicunt: Quinque, et duos pisces.

³⁹Et præcepit illis ut accumbere facerent omnes secundum contubernia super viride fœnum.

⁴⁰Et discubuerunt in partes per centenos et quinquagenos.