37Kănd Isusu još arubit, neki farizej la kimat la jel s mălănće. Isusu utră š alat loku la astal.
38Kănd farizeju avuzut aja, je s začudit k Isusu majdată će s mălănće na fukut aja kum zăće običaju alu židovulor, s spalje mănilje alu luj s fije čist la Dimizov.
39A Domnu ja zăs: “Voj farizeji atăta vu trudic s čistic paru avostru š găvanu da fa, a voj lja anapunit ku pohlepa š ku rovu.
40“Voj lumje karje na vjec firă ăn kap (Bezumnici)! Nuje li Dimizov karje astvorit p omu d notru š da far?
41Dăc alu lumje karje narje nimika aja ćije ăn notru d aluvostru voštri paru š ăn găvan, voj s fic čist d notru š d afar.
42Grjev vuavă, farizeji! Voj dăc alu Dimizov desetinu d tal d aljivoštri zaćinirj š d biljke, a nu maric d pravdă š d ljubav alu Dimizov. Trjebje s dăc desetinu, ali nu kutizăc s lăsăc karje stvarulje mult važne.
43Grjev vuavă, farizeji! Vrjec s šidjec undje maj bunje lokurj ăn sinagogă š vrjec k p voj lumja pozdravjaštje undje jaštje multje lumje.
44Grjev vuavă! Voj ištjec ka mărmăncilje karj lumja nu lji vjadje š umblă nu opazaštje. Lumja umblă š nu štije š postanjaštje rov la Dimizov.
45“Učiteljulje, tu p noj nji vriđješt aša kum rubještj!”, zăće aša učitelju alu zakonu alu Mojsije.
46Isusu ja zăs: “Grjev š vuavă, učitelji alu zakonu alu Mojsije! Voj poturic p lumja ji dăc s sljidjaskă mult zakonurj, a nić đajštju nu vrjec s l pomaknic s jažută s adukă ăla teretula.
47Grjev vuavă! Fićec spomenikurj alu ălja isti prorokurj karje umura aljvošti sămănca.
48Aša k umjesto s lji osudic voj tvrdic š slažăc ku je. Je lja umurăt, a voj lji drikăc spomenikurlje!