17і ён разважаў сам з сабою: што мне рабіць? няма куды мне сабраць плады мае.
18І сказаў: вось што зраблю: паламаю засекі мае і збудую большыя, і зьбяру туды ўсё збожжа маё і ўсё дабро маё.
19І скажу душы маёй: душа! шмат дабра ляжыць у табе на многія гады: пакайся, еж, пі, весяліся.
20Але Бог сказаў яму: неразумны! гэтае ж ночы душу тваю забяруць у цябе; каму ж дастанецца тое, што ты назапасіў?
21Так бывае з тым, хто зьбірае скарбы сабе, а не ад Бога багацее.