10Пачатак мудрасьці - страх Гасподні, і спазнаньне Сьвятога - розум;
11бо мною памножацца дні твае і дадасца табе гадоў жыцьця.
12Сыне мой! калі ты змудрыў, мудры для сябе; і калі ўзбуяў, дык адзін і пацерпіш.
13Жанчына бяз розуму - крыклівая, дурніца - ні ў чым не абазнаная,
14сядае каля дзьвярэй дома свайго на крэсьле, на гарадскіх вышынях,
15каб клікаць тых, хто дарогаю ідзе, хто проста сваёю дарогай ідзе:
16«хто дурны, заварочвай сюды!», а неразумным кажа яна:
17«вада крадзеная салодкая, і ўтоены хлеб смачны».