2Захоўвай запаведзі мае, і жыві, і навуку маю, як зрэнкі вачэй тваіх.
3Навяжы іх на пальцы твае, напішы іх на скрыжалі сэрца твайго.
4Скажы мудрасьці: «ты сястра мая!» і розум назаві родным тваім,
5каб яны ахоўвалі цябе ад жонкі другога, ад чужой, што гладка гаворыць словы свае.
6Вось, аднойчы глядзеў я ў акно майго дома, праз рашотку маю,
7і ўбачыў сярод нявопытных, угледзеў сярод маладых людзей неразумнага юнака,