4Цар правасудзьдзем мацуе зямлю, а аматар хабару руйнуе яе.
5Чалавек, які лісьлівіць сябру свайму, сьцеле сетку пад ногі яму.
6У грэху ліхога чалавека - сетка яму, а праведнік весяліцца і радуецца.
7Праведнік старанна дасьледуе цяжбіну бедных, а бязбожнік не разьбірае справы.
8Людзі разбэшчаныя бунтуюць горад, а мудрыя суцішаюць мяцеж.
9Разумны чалавек, калі судзіцца з чалавекам неразумным, ці злуецца, ці сьмяецца - ня мае спакою.
10Крыважэрныя людзі ненавідзяць бязбожнага, а праведныя клапоцяцца за яго жыцьцё.
11Неразумны ўвесь гнеў свой вылівае, а мудры стрымлівае яго.
12Калі ўладар слухае ілжывыя прамовы, дык і ўсе служкі ў яго бязбожныя.
13Бедны і ліхвяр сустракаюцца адзін з адным; але сьвятло вачам таго і другога дае Гасподзь.
14Калі цар судзіць бедных па праўдзе, дык трон ягоны назаўсёды ўцьвердзіцца.
15Дубец і засьцярога даюць мудрасьць; а занядбаны хлопчык робіць сорам сваёй маці.