ВЫСЛОЎІ 25:1-18

¹І гэта выслоўі Саламона, сабраныя мужамі Эзэкіі, цара Юдэйскага.

²Слава Божая - пакрываць таямніцаю справу, а славай цароў - дасьледаваць справу.

³Як неба ў вышыні і зямля ў глыбіні, так сэрца цароў - недасьледвальнае.

⁴Аддзялі дамешку ад срэбра, і выйдзе ў срэбніка посуд:

⁵адвядзі няправеднага ад цара, і трон ягоны ўмацуецца праўдай.

⁶Ганарліва не выстаўляйся перад абліччам цара і на месца вялікіх не станавіся;

⁷бо лепей хай скажуць табе: «узыдзі сюды вышэй», чым калі прынізяць цябе перад знакамітым, якога ўбачылі вочы твае.

⁸Ня ўступай пасьпешліва ў цяжбіну: бо што будзеш рабіць у канцы, калі супернік твой сарамаціць цябе?

⁹Вядзі цяжбіну зь блізкім тваім, але таямніцы ягонае не адкрывай,

¹⁰каб не папракнуў цябе той, хто чуў гэта, бо тады ганьба твая ад цябе не адстане.

¹¹Залатыя яблыкі ў срэбным празрыстым посудзе - слова, сказанае прыстойна.

¹²Залатая завушніца і аздоба з чыстага золата - гэта мудры абскаржнік для ўважлівага вуха.

¹³Што прахалода ад сьнегу ў жніва, тое верны пасол таму, хто яго пасылае: ён прыносіць душы гаспадара свайго радасьць.

¹⁴Што хмары і вятры без дажджу, тое чалавек, які абяцае гасьцінцы і іх не дае.

¹⁵Цярплівасьць схіляе да літасьці вяльможу, і мяккі язык ломіць костку.

¹⁶Знайшоў ты мёд? еж, колькі трэба табе, каб не аб'есьціся ім і ня выбляваць яго.

¹⁷Не ўчашчай у дом сябра твайго, каб ты не абрыд яму, каб ён не зьненавідзеў цябе.

¹⁸Што молат і меч і вострая страла, тое чалавек, які сьведчыць ілжыва супроць блізкага свайго.