2Пагроза царовая - нібы рык ільва: хто дражніць яго, той грэшыць супроць самога сябе.
3Гонар чалавеку - ухіліцца ад свары; а хто любіць сварыцца - неразумны.
4Гультай зімою не арэ; жабруе летам - і няма нічога.
5Помыслы ў сэрцы ў чалавека - глыбокія воды, але чалавек разумны вычэрпвае іх.
6Многія хваляць чалавека за мілажальнасьць, а хто знойдзе чалавека надзейнага?
7Праведнік ходзіць у сваёй беспахібнасьці: шчасныя дзеці ягоныя пасьля яго!
ВЫСЛОЎІ 20
ВЫСЛОЎІ 20:2-7