7Пачатак мудрасьці - страх Гасподні; толькі дурні пагарджаюць мудрасьцю і настаўленьнем.
8Слухай, сыне мой, настаўленьне бацькі твайго, і не адкідай запавету маці тваёй:
9бо гэта - прыгожы вянок на галаву тваю і акраса на шыю тваю.
10Сыне мой! калі цябе будуць намаўляць грэшнікі, не згаджайся.
11Калі будуць казаць: «ідзі з намі, зробім засаду на кроў, падпільнуем бязгрэшнага і бязьвіннага,
12жывых праглынем іх, як апраметная, і - цэлых, як тых, што ў магілу сыходзяць;
13набяром усякага каштоўнага дабра, напоўнім дамы нашыя здабычаю;
14далучы сваю долю да нашай, складка адна будзе на ўсіх нас»:
15Сыне мой! не хадзі адною дарогаю зь імі, утрымай нагу тваю ад сьцежкі іхняй,
16бо іхнія ногі бягуць да ліхога і сьпяшаюцца кроў праліваць.
17На вачах ва ўсіх птушак дарма раскідаецца сетка;
ВЫСЛОЎІ 1
ВЫСЛОЎІ 1:7-17