SAN LUCAS 18:20-35

²⁰Iŋwɨ̱jo̱doŋ jém Dios iŋquímayooyi: “Odoy pejooyɨ; odoy accaooyɨ; odoy nuumɨ; odoy cumɨgooyɨ tuŋgac pɨ̱xiñ; to̱yɨ jém iñja̱tuŋ con jém íña̱pa.”

²¹Jesɨc jém pɨ̱xiñ iñɨ́máy Jesús: —Ɨch je̱mpɨgam aŋwatne dende atsɨ̱xiñam.

²²Mu imatoŋ, Jesús iñɨ́máy: —No más tu̱m cosa mit́ogóyáy. Cumáyaayɨ it́u̱mpɨy jém iniit́wɨɨp, chi̱ɨ jém tumiñ jém yaacha̱yajpáppɨc. Jesɨc iniit́pa jáyaŋ wɨbɨc riqueza sɨŋyucmɨ. Jesɨc mi̱ñɨ atúŋɨɨyɨ.

²³Cuando imatoŋ jém pɨ̱xiñ, tsa̱m pɨ̱mi aŋyác porque tsa̱m tumiñɨ́y.

²⁴Cuando Jesús iix iga tsa̱m aŋyác jém pɨ̱xiñ, jesɨc iñɨ́máy los de más: —Tsa̱m táŋca iga jém ricopɨc núcyajpa ju̱t́ iŋjacpa Dios.

²⁵Más dá táŋca iñas tu̱m camello jém núncuypac ijo̱sjo̱m que iga tɨgɨypa tu̱m ricopɨc ju̱t́ iŋjacpa Dios.

²⁶Jesɨc jém imatoŋneyajwɨɨp iñɨ́mayyajpa Jesús: —¿Jesɨc i̱ wɨa̱p icɨɨput?

²⁷Jesús iñɨ́máy: —Jém d́apɨc wɨa̱p iwat jém pɨxiñt́am, wɨa̱p iwat Dios.

²⁸Jesɨc jém Peto iñɨ́máy Jesús: —MánO̱mi, aɨcht́am antsacneum it́u̱mpɨy jém anait́wɨɨp iga mantúŋɨ́ypa.

²⁹Jesɨc Jesús iñɨ́máy jém icuyujcɨɨwiñ: —Nu̱ma mannɨ́máypa, siiga iñchacpa iñt́ɨc o iñja̱tuŋ o íña̱pa o iñt́ɨ̱wɨtam o iñyo̱mo o imma̱nɨctam iga nɨcpa iŋwat juuts mipɨɨmɨ́ypa Dios,

³⁰jesɨc Dios miwɨ̱yojpa yɨ́p naxyucmɨ, ocmɨ nɨcpa mii̱t́i con Dios para siempre.

³¹Jesɨc Jesús iŋwejput jém doce icuyujcɨɨwiñ, iñɨ́máy: —Matoŋtaamɨ, sɨɨp tanɨcpa Jerusalén. Jém wiñɨcpɨc profeta ijaychacne t́i annascaaba aɨch jém aMiññewɨɨp Sɨŋyucmɨ. Jemɨc Jerusalén cupacpa it́u̱mpɨy juuts ijaychacne.

³²Acɨɨjuŋcotta̱p jém tuŋgac pɨxiñt́am icɨɨjo̱m jém d́apɨc je de Israel. Jeeyaj asaayɨyyajpa, amalnɨ́mayyajpa y atsujcayajpa.

³³Pɨ̱mi acótsyajpa, ocmɨ accaayajpa jém malopɨc pɨxiñt́am. Pero jém tucunaja̱ma acpɨsta̱p de ju̱t́ it́ jém caaneyajwɨɨp.

³⁴Jém icuyujcɨɨwiñ d́a wɨa̱p icutɨɨyɨyyaj t́i iñɨ́máy jém Jesús. Porque Dios d́a ijɨ́cpa iga wɨa̱iñ icutɨɨyɨ́y. Aŋnécne jém jɨ̱xi para jeeyaj.

³⁵Jesɨc cuando núc noco Jesús jém attebet Jericó, jemum co̱ñ tu̱m cácht́i tuŋaŋna̱ca iga iwácpa tumiñ.