Psalmen 69:19-32

¹⁹Gij kent toch mijn smaad, mijn schaamte en schande, En al mijn verdrukkers staan U voor ogen;

²⁰Gij weet, hoe de smaad mij het hart heeft gebroken, En hoe vertwijfeld ik ben. Ik wachtte op een, die medelijden had, maar er was er geen, Op troosters, maar ik vond ze niet.

²¹Ze gaven mij gal in plaats van spijs, En lesten mijn dorst met azijn.

²²Hun tafel worde hun tot een val, Hun offergelagen een strik;

²³Laat hun ogen worden beneveld, zodat ze niet zien, En ontwricht hun lenden voor immer;

²⁴Stort uw gramschap over hen uit, Uw woede moge hen treffen!

²⁵Laat hun kamp tot steppe worden, En niemand hun tenten bewonen.

²⁶Neen, ze vervolgden nog, dien Gij hadt geslagen, En vergrootten de smarten van die door U was gewond;

²⁷Stapel de ene schuld op de andere, Zodat ze niet tot uw gerechtigheid komen;

²⁸Laat ze uit het boek des levens worden geschrapt, Niet worden opgeschreven met de rechtvaardigen.

²⁹Maar hoe ook geplaagd en bedroefd, Uw hulp, o God, zal mij redden!

³⁰Dan zal ik de Naam van God in liederen prijzen, En Hem loven en danken!

³¹Dit zal Jahweh meer aangenaam zijn dan stieren, Meer dan varren met horens en hoeven.

³²Verheugt u, ongelukkigen, wanneer gij dit ziet; Zoekt naar God, en uw hart leeft weer op.