Psalmen 68:13-27

¹³Nu moogt gij gaan rusten in uw beemden: Zilverwit als de vleugels der duif, met goud overtrokken;

¹⁴Want de Almachtige heeft de koningen verstrooid, Zoals het sneeuwt op de Salmon!

¹⁵Bergen van Basjan, godengebergte met uw spitsen:

¹⁶Bergen en toppen, waarom kijkt gij scheel Naar de berg, die God tot woonplaats verkoos, En waar Jahweh eeuwig zal wonen?

¹⁷Op de wagens van God: tienduizenden, duizend maal duizend, Trokt Gij van de Sinaï uw heiligdom binnen, o Heer;

¹⁸Gij hebt de hoogte beklommen, De gevangenen meegevoerd, Van de mensen geschenken aanvaard, Van weerspannigen zelfs, voor de woonplaats van God!

¹⁹Geloofd zij de Heer, die ons altijd beschermt, de God van ons heil;

²⁰Gij, die ons redt; Jahweh, die nog uitwegen kent van de dood;

²¹God, die de kop van zijn vijand verplettert, De harde schedel van hem, die in ongerechtigheid leeft!

²²De Heer heeft gezegd: Ik sleep ze uit Basjan, Haal ze naar boven uit de diepten der zee,

²³Opdat gij in hun bloed met uw voeten kunt plassen, Ook de tong van uw honden haar deel van de vijanden krijgt!

²⁴Ziet, daar nadert de feeststoet van God, De feeststoet naar het heiligdom van mijn God en mijn Koning!

²⁵Voorop gaan de zangers, de harpspelers volgen;

²⁶In het midden de maagden met pauken: in koren loven ze God. Dan de heersers, uit Israëls bronnen ontsprongen:

²⁷Benjamin de jongste vooraan, Met de vorsten van Juda in machtige drommen, En de vorsten van Zabulon en Neftali’s vorsten!