Psalmen 18:2-17

²Jahweh, mijn toevlucht, mijn burcht en mijn veste; Mijn God, mijn rots, waarop ik kan schuilen, Mijn schild, de hoorn van mijn heil, en mijn schutse.

³Ik roep: Geprezen zij Jahweh! En ben van mijn vijand verlost.

⁴De branding van de dood had mij al gegrepen, De golven der onderwereld sloegen over mij heen;

⁵De strikken van het dodenrijk hielden mij vast, De klemmen van de dood lagen voor mij gereed:

⁶Maar ik riep tot Jahweh in mijn nood, En schreide om hulp tot mijn God. En Hij hoorde mijn stem in zijn vorstelijke woning, Mijn hulpgeroep drong door tot zijn oren:

⁷Daar schudde en beefde de aarde, Rilden en dreunden de fundamenten der bergen; Want Hij was in woede ontstoken,

⁸Rook steeg op uit zijn neus, Verslindend vuur spoot uit zijn mond, En gloeiende kolen spatten er uit.

⁹Hij boog de hemel, en daalde neer, Grauwe wolken onder zijn voeten;

¹⁰Hij besteeg den Cherub en vloog in het rond, Zwevend op de windewieken.

¹¹Hij sloeg de duisternis als een dek om Zich heen, Donkere nevels, dreigende wolken waren zijn tent;

¹²En door de gloed, die voor Hem uitging, Braakten zijn wolken hagel en vurige kolen.

¹³En in de hemel donderde Jahweh, Verhief de Allerhoogste zijn stem;

¹⁴Hij schoot zijn pijlen en strooide ze rond, Slingerde zijn bliksems, en joeg ze uiteen.

¹⁵Open lag de bedding der zee, Het fundament van de aarde kwam bloot: Door uw dreigen, o Jahweh, Door het snuivend gebries van uw neus.

¹⁶Van boven boog Hij Zich neer, greep mij vast, En trok mij weg uit de onstuimige wateren;

¹⁷Hij verloste mij van mijn grimmigen vijand En van mijn haters, want ze waren te machtig.