Psalmów 139:4-15

⁴Zanim na moim języku pojawi się słowo, ty, PANIE, już je znasz.

⁵Otaczasz mnie z tyłu i z przodu i położyłeś na mnie twoją rękę.

⁶Zbyt cudowna jest dla mnie twoja wiedza; jest wzniosła, nie mogę jej pojąć.

⁷Dokąd ujdę przed twoim duchem? Dokąd ucieknę przed twoim obliczem?

⁸Jeśli wstąpię do nieba, jesteś tam; jeśli przygotuję sobie posłanie w piekle, tam też jesteś.

⁹Gdybym wziął skrzydła zorzy porannej, aby zamieszkać na krańcu morza;

¹⁰I tam twoja ręka prowadziłaby mnie i twoja prawica by mnie podtrzymała.

¹¹Jeśli powiem: Na pewno zakryją mnie ciemności, to i noc będzie dokoła mnie światłem.

¹²Nawet ciemność nic przed tobą nie skryje, dla ciebie noc świeci jak dzień, ciemność jest jak światłość.

¹³Ty bowiem panujesz nad moimi nerkami; okryłeś mnie w łonie mojej matki.

¹⁴Wysławiam cię, bo zostałem stworzony w sposób zadziwiający i cudowny; przedziwne są twoje dzieła, a moja dusza zna je bardzo dobrze.

¹⁵Żadna moja kość nie była zakryta przed tobą, gdy zostałem stworzony w skrytości i misternie złożony w głębiach ziemi.